Yüreğim küflenmiş bir orman 
Pusulasını kaybetmiş bakışlarım 
Kuzeyinde üşüyen bir ağacım 
Güneyine uzatmaya çabalarken köklerini 
Titriyorum
Sana açımı genişletemeden 
Duygularımı öksüz bırakma cürmünü işledin 
Zümrütlenmeden mevsimin
Sararıyorum
Sabahları yüzüme soluğunu değdirmeden rüzgar 
Gri manzaralara açılır gözkapaklarım

Gün çekiliyor huzurdan, gece sokuluyor
Ay ışığı karanlığın duasına geliyor
Yokluğuna nutkum tutulsa da bu anlarda
Varlığına kaynayan içimi tutamıyorum 
Tüm hesaplarımı boşaltıyorum cümlelere
Kelimeleri sağa sola özleminle
Davetiye veriyorum rüyalara gelişin için 
Gidişini bastıran karabasana direnip

Küskünlüğünün gazabına uğramış kelimelerim
Ki dem vurmak sevdadan 
Dilsiz kalıyor sohbetlerde
Her harfine 
Seni sindirerek yaptığım aşk tanımlarında
misâl veremeyişim
Helâk ediyor kalemimi
Ve zaman müjdelemiyor çokluğunu 
Her anına ördüğüm ilmeklerini
Söküp atıyor bir ur gibi

Aşksızlığına 
Zamanın dilini kurutacak yeni kelimeler öğret Tanrım
Âdem’e öğrettiğin gibi
Bende olanlar yetmiyor acımı küllemeye
Bir kaşif olamıyorsam 
Ruhunun dOkunulmamış diyarlarında 
Sevdanın külleriyle beslenen bir bedevî olmalıyım 
Açlığının inatla harlandığı
Yoksulluğunun söndüğü zengin cümlelerde

Esrik ruhumu boşalttım
Günahın koridorlarına
Hangi salonun yoklama listesine düştü adın 
İçimin gürültüsünden duymaz oldum
KAralanmak için yalvaran sesini
Oysa
Sesimin sözünün başucunda soluklanmaktı dileği

Bendeki yasa dışı varlığına el koydun
Sınır dışı edilmişim düşlerden
Kaleme alınmamış öykülerden
Ana karakter olamadan

Şimdiki zamanın ufkunda kAHkaha umut ettiklerim
Yürümesi acı bir tebessüm
Kalbime fısıldadığından beri
Sesi duyulmaz oldu kimsenin
Yaşamla arama girmiş
Kafiyesiz bir bEklenen
Bizi doğuracak izahsız bir tANsın

(feyzal)