Kabuğunu taşıdığı ağrıyı unutmaz yara
Aklın en derin uykusunda saklı
Kimsenin kimseye veremediği reçetesiyle
Varlığın da yoklugun da çıkmazındadır
Paydos edene kadar gün
Manzarasında duran zamandadır

Geceyle halleşen kalem
Kaleme mecal olan ozandır
Yüreğin ezberindeki adanmışlık
Belki aldanmışlık
Sözcüklere kaçıncı nefes
Dilde haz
Koynuna ulanan ahtır

Göçmen seslerin dönüşünü beklemeden
Ağzına bıraktığı bahçeyi sevmektir
Duyduğun çınlamalar
Katlayıp kaldırdığın günlerden kalan gülüşmelerdir
Kapanan her perdenin ardı soğuk
Yeni yazgılarını bekleyen sıcacık bir libastır

Hayyam’ın kiraz ağacının altından
Yıldızlara kadeh kadeh uzattığı
Varlığının ağırlığıydı
Platon’un "akıl hastalığı"
Dante’nin aydınlığı,sarıldığı aleviydi
Mecnun’un içindeki gülistana sunduğu
Çanak çanak Leyla’ydı
Ve tutkun Dicle
Asırlardır bekleyen Mezapotamyasını

Heba olmamış bir ölümün gözlerinde tebessüm
Alnı kıblede yatıştıran huzur
Mukaddes suyla yıkanmış çandaki mesaj
Süleyman mabedinde uyuyan asa
Nuh’tan, İbrahim’den, Musa’dan alınan sözdür
Âdem’in mahzunluğu
Iblisin ilk öcü
Alimi dilinden
Zalimi elinden kavrayan
Maveraya bırakılan sevinçtir

Bir kadının tenine saramadığı kucaklama
Erkeğin dudaklarında patlak veren bahardır
İçinde çürük çiçekler


...