yeni bir eskilik gelip yüzüme saklandı
öylece oturdu orada bulutsu ve yerleşik
bilmiyordu hüznü ilk kimin öğrettiğini
ezici duygu ve aşırı ışık vardı odada
merhaba dedim; ben bir tuğlayım!



başını yerden kaldırıp öteden-
kuşkuyla baktı kilit ustaları



lanetli şairler bölgesi;
kritik ısı ve ölü kasaba



hıçkırıklarıyla ünlü bir sokaktan geçmektir-saf ben-
kelimelerle arası iyi olan ölümsüz yürüyüşçü
çocuklarını emziren ağaçlarlarla doludur yazı cenneti
kimse çirkin değildir bir daha aşık olamayacak kadar
mmerhaba dedi yeni misafire gülümseme taşıyıcısı



karşıdan el sallıyordu hileli boşluk
başparmağımın yardımıyla itiraz ettim



pas caddesi;
öyle kocaman bir sözcük ki!



bazı beyinlerin içi görünmez üniforma
kusursuzdur uykunun serüveni
sabırsız kalabalıklar
sonsuz üretim sarhoşluğu
zamanın alay ettiği çalar saatler kenti
yüceltilmiş işçi mezarlığı
dilsiz yüzler endüstrisi
gözlerini göğe çevirmiş umutsuzlar
şıkır şıkır işleyen büyülü çember
bazı beyinlerin içi yumuşacıktır kulluktan
böyle istiyor anlamsız tat-



yarı mutlu bir parantezin içinde hissetti kendini:
-yüzünüz kuş müzesi!



aşkın düşmanlarından kaçıyordum dedi
peşimde sahte adres, sahte yüz
sahte mahkum ve sahte ses
koca bir ağızdan akan duygusal ıssızlık
bazı beyinlerin içi onarılmış tel örgüler
böyle istiyor silgi tanrıları
-dışarıda şüpheli bir otomobilin homurtusu
ve kamyonla taşınan yara izleri-
o yüzden saklandım dedi yüzündeki eski eve
açığa çıktı derinin altındaki aşırı güzel imge
hayatın şöleninden kovulmuşlar için oda müziği
elleriyle düzeltti kapının yalnızlığını
ellerinin içi görünmez valizler yurduydu