Göğün altında yalnız bir çocuk,
Anne kokusu bilmeden büyümüş.
Ne bir merhamet eli omzuna dokunmuş,
Ne bir sıcak söz yüreğini ısıtmış.

Küçük elleri dua bilmezken,
Bir yıldız kayar, dilek dilenmezken,
Geceler örter karanlık örtüsünü,
Sabaha varan ışık bile küskün...

Her sabah aynı yolda, aynı taşlarda,
Çocukluğu kaybolmuş ayak izlerinde.
Bir kahkaha arar, bir ses, bir nefes,
Ama dünyanın gidişatında hep sessiz...

Anne! diye yankılanır boş odalar,
Sese yankı yerine acı dolar.
Kalbi bir kuş gibi çırpınır,
Ama kafesi, yoklukla mühürlenir...

Büyür beden, küçülür hayaller,
Bir kalabalık içinde hep yalnız haller.
Oyunu bilmeyenler,
Hayata küsmüş sanırlar.

Bu dünya sahnesi ona hep yabancı,
Her perde açılırken daha da sancı.
Ne alkış, ne gülümseme, ne de sevgi,
Sadece bir temel, bir yokluk denizi.

Dostlar gelmez, kapıları çalmaz,
Bir garibin evinde rüzgarlar yalnız eser,
Kimsesizlik kemiren bir kurt misali,
Ruhunda derin yaralar açar...

Bir gün yağmurla yıkanır sokaklar,
Ayaklarına sarılır çamurlar.
O ise bakışları kaldırır, göğe bakar,
Sanki yıldızlarda bir cevap arar...

Dünya boş bir tiyatro salonu gibi,
Alkışlar bile sessiz, oyuncular şık.
Oyun biter, perde kapanır,
Ve garip bir mezar taşı ile anılır...

Kimsesizler kabristanında bir reklam,
Ne bir ziyaretçi, ne bir dua var.
Sadece rüzgarlar görülür,
Ve yapraklar ağlar...

Ey okuyucu, dur ve düşün biraz:
Nedir bu dünya ne vaat ediyor?
Bir anne olmadan yaşanır,
Bir garibin gözyaşlarıyla sulanır...

Bizler gelir, geçeriz bu sahneden,
Ama bazı kalpler hep yarım, hep sessiz.
Bu şiir, bir garibin hikayesi,
Ama kim bilir, belki de bizim aynadaki sesimiz...

Görkemli saraylar, parlak ışıklar,
Ama yürek boş, umut uzak.
Bir anne kucağına hasret olan bilir,
Dünyanın gerçek anlamı nedir.

Bir merhamet eli, bir gülüş, bir selam,
Hayatı anlamlı kılan bunlar.
Dünya boş, ama insanı güzelleştiren,
insanın insana dokunuşudur derinden...

Kimsesizler kabristanında bir çiçek açar,
Belki bir dua, belki bir umutla sulanır;
Unutma, onun yalnız mezar taşı var,
Belki de sana bir çığlık taşımaktadır...

Erol Kekeç/18.12.2024/Namazgah/İST