I.
kıvrak, dinç ve oldukça kullanışlıdır kin.
uzun müddet dayanabiliyor bozulmadan
insanoğlu içindeki buzlukta saklıyor kini
üstelik kısa, tüy kadar hafif ve taşınması kolay
bir defada çıkıyor ağızdan zorlanmadan: kin!


II.
sıradaki komedi yenilgiyle aynı boydadır
ve sahtenin baş tacı edilmesi!
bu yeni bir şey değil.
bu retorikçiler çarşısının en işlek dükkanıdır
orada herkes en az bir gülümsemeyi kasten öldürmüştür
toplasan kaç gülümseme var ki zaten dünyada


III.
her yerde adamları vardır kinin
tozların yürümesinde
metallerin anlamında
ağaçların telaşında
yükseltilmiş sonbaharda

yüzündeki kurtları gizleyerek konuşuyor sonsuzluk satıcısı:
yeni hüzünlerimiz geldi,
önce kim bakmak ister tadına?

“ben” diye öne atılır evi sis parçacıklarından yapılmış olan
üstü çiçeklerle örtülü bir tuzağa düşmektir “ben” demek
bugün her “ben” diyen gizli çalgıcıların sesini duyduğunda,
yarın bir yeraltı kayıkçısı olur karşı kıyıya gizemli ölüler taşıyan


IV.
kim kendini göğün sahibi sanırsa
hayatında hiç kuşlarla konuşmamıştır.
…

“bellek, nereye dokunursan dokun,
acı verirsin…”*
…

ama bellek dosttur yine de
siyah düşüncelerin arasından
gelip sana hatırlatır; içinde bir nehrin koştuğunu.


bellek dosttur, kusursuz sularla öğretir sana
kendini göğün sahibi sananı nasıl durdurabileceğini
işte o zaman karşı kıyıya ölüler yerine
düşünce taşıyan bir kayıkçı olursun
işte o zaman kırılmış olur kinin saklandığı buzluk


*George Seferis