Umuda Şiir
Bir daha ki susuşum kıyamete olsun
Dilim kırsın kemiğini yeminin Ateşin mevsimi soğuk, külün siyahı savruk Yanık dört bir tarafı bu hain özlemin Kızgın sularda boğulsun zamanın çirkin yalnızlığı Savrulsun kum taneleri, toprak titresin kökünde gülün Bir daha ki ölümüm ayrılığa olsun Kavuşmalar kırsın şiirin kader zincirini. Yollar uzadıkça dallarını kırar oldum gençliğimin Bu hırçın koşuş bilmem ki nereyedir Bilmem ki suların aktığı bu yatak neden böyle soğuk? Gecesinde umutsuzluğun yitirdiğim aklım Öper ansızın uykularımdan Çıldırmışlığım kan ter içinde bırakır çaresizliği Kendime yetmediğimde düşünürdüm ölümü oysa Bir daha ki uykum ölüme olsun Uyanmasın içimde hiçbir çocuk. Karanlığın kavgasında Yiğittir ışık, gözlerinden öpe öpe kaldırır ayağa umudu Mektuplar sırdaş bir kalemin ağzında öyle incinmiş ki Dili varmaz bir şiiri giymeye Şakaklarımda ağlamanın hikayesini taşıyorum oysa Kurşun gibi sıcak Düşlüyorum denizin kokusunda rıhtım sevdalılarını Kaç mendil düştü de kurutmadı martı gözyaşlarını Kaç ses yırttı da göğü dönmedi geriye cennet insanı Ah bu vedam cehenneme olsun Kavuşmasın bir daha koynum koynuna. Yüküm ağır be yalnızlığım! Kamburumda çirkin kahkahaların dokunuşları Kimse inanmıyor gerçeğine acının Acının acımasızlığını görmemiş kimse Çivilerin sahip çıktığı duvarlar gibiyim Soğuk ve dilsiz Zamanı astığım cılız haykırışlarım, gülümseyen bir resimde boğulur Soğur sesim, incinir cismim, Avuç avuç isyana gömülür gülüşlerim Ah bu şiir de umuduma olsun Yeşermesin bir daha Mem’in kadim sevdasında. Nedim KARDAŞ |