Fikrişefkat
Nasıl yazsak
Ahvalimizi anlamayana Kalemin dili silginin mecali Bitip tükenmiş, akrep yelkovan boşlukta Yaşlılık da gelip çattı kaşlarını Nasıl anlatsak kendimizi Bizi dolu yaşamaktan alıkoyana. Bir bilinmeyenli denklem İki, bilinen sözler üstüne bıçak çektik Üçü susmaya verdik, kayboldu Kalbimizden güller fışkırdığında çözümsüz Denklemin altı biz üstü gereksiz Anlamak için gülücükler devşirdik Anlatmaya mecal eskittik. Bir düş ki bağ bozumu Toprak utancından çatladı Bir düş ki anla düşkünün yaşama hicabını Ne desek bir sual urganıyla asılı Biçare bir yutkunuş koparılır dalından Anlaşılmak isterim, isteriz cümleadem Boynumuz kıldan ince, gönlümüz acıdan derince Bir anlamak düşsün payımıza Benim payıma fikrişefkat. Yazılanı da silineni de bizdendir Gözlerimiz bir sokağın ortasında Bir lambanın altında nemlidir Yalnızlık omzumuzda belki ekmek derdi değil ama Su gibi azizdir hırpani gölgemiz Anlamanın kıyısı uçurum değildir, anla Sarıp sarmalamakla başlar çiçekler ekmek Böyle yanlış anlaşılmış bir yaşama. Nedim KARDAŞ |