Sesimdeki imtiyazda tanıdım seni
Yalvarmalı, bir içre ateşte
Kalbini taşıyorum ateşin ve suyun
Simsiyah bir mevsim, bulutların şahikası üstümde gölge
Gördüm seni en uçurumunda sözün
Sarıp sarmaladım kundağına yüzümün
Ah, susuyorum, susmayı büyütüyorum saksılarında ağlamaların
Beni incittiğin o yağmur sonralarına
Deviriyorum tüm kadehlerini isyanın.

Bir nefesliktir günahını unutmanın ellerinin
Zamanın kırbacında kan izleri sesimin
Sana uzanmaya çalışan bütün gölgelerde benim yüreğim
Bu yüzden yazar dört kitapta gülüşünle yetinmek
Kıyısında bütün şiirlerin sana kavuşma hayallerini besledim ellerimle
Uykularım bir kalpazan gibi hatırlamaları bertaraf eyler
Uyanışımın her sonbaharına oysa
Sensiz geçen yılların boşluğuna düşerek varıyorum.

Karanlığımdaki çaresizlikte tanıdım seni
Ellerin öyküsüydü bütün kainatın, okudum var olmaya, hiçliğe
Gülüşünde filizlenmiş çiçekler gördüm
Gençliğime benzeyen, hep bir yanı ağlamaklı ve kahırlı
Karanlığımdaki çaresizlikte tanıdım seni
Bulutlar döktü uçurumuna deli rüzgarları
Deli rüzgarlarla besledim yüreğimi
Küle küstüm önce, kora sırtımı döndüm
Yandım, sensiz geçen her saniyesine yandım bu ömrün.

Işığın gölgeler devşirdiği bir zamanda gördüm yüzünü
Yüzünde açmış sürgün çiçekleri derdim, güldün, dirildin
Tanıdım seni, kimliğimi kaybettiğim bütün kıyımlarda
Bütün intihar notlarında kokunu aldım, sakındım ölmekten
Seni incinmiş bir kağıda yazdım, ellerim karanfil kalbim papatyalar yaşındayken
Huzurdaki gözyaşında tanıdım seni
Toprağa çalarken soluğumdaki eylülün afilli rengi.



Nedim KARDAŞ