Taş Duvar
Yıkılır taş duvar
Altında kalır börtü böcek fikrim Bir çiçeğe hala inanabilmek için Örülür yeniden o güzel iklimler Ve kim unutmak isterse sevdiğini Kalbinde kanayan bir taş taşır. Bir köşesinden tutup şu zamanın Uykularıma sürüklüyorum aklımı Bir korku tünüyor, ellerim kırılmış şiirden Bir boşluk düşüyor gölgeme, upuzun bir düş Taş duvar yıkılır Altında kalır sesim Soluğumda toprak kokusu. Belleksiz bir yol uzanmış gözlerime Ağırlığı bir avuç gözyaşı, sabırdan yoksun Almışım ölümlerimi sarı bir yağmurda Vurmuşum sırtıma yakamozu, gitmelerin rüyasındayım Soluğumda solmamış tek gül yok oysa Taş duvar yosunda Zamanı artık bir mezar taşı taşır. Yıkılır taş duvar Örülür yeniden geçip giden zaman Eski bir söz kalır ruhumun dimağında Kurur gözlerim, kör bir avuntu kırılır kalbimde Kalbim dediğim kimsenin uğramadığı bir sokak Bir taş, bir ağaç Ve yeminler olsun ki zamansızlığa Unuttuğum ne varsa kusacağım yalnızlığa. Nedim Kardaş |