-yedi çocuklu

ANA’nın/aksanıyla DOLU’dur diller…-


Anadolu dedi ki

''ah! bana yaşımı sormayın
sormayın cancağzım sormayın

binyıllardır aynı yerliyim

ben kendimi bile emzirdim
ufalanıp dökülen yarasından memelerimin''


Şiirin tepesinde durup oradan bütün olup bitenlere derin bir tevazu ve barışcıl bir estetikle
bakan yüreğini böylesine emziren bir inancın olduğu için ne kadar övülsen azdır
sevgili Cömert

Çok genişleyen bir bakış bu...

Öyle ki Uygurlarda alazlanan başkaldırının emperyal malzeme edilmesinden tutarak
Türklüğün kendiyle yüzleşeceği şovenist tutumuna vardırıp okurunu

ve diyorsun ki içine aldığın bütün kadim dil ve inançları , aynı potadada yok etmeyen
besleyen barındıran özgür ve özgüvenli kılan damarını bul !
benim sevgili Ülkem!
Bundan böyle boynunda kalmasın vebali dökülecek kanların...

Şiirin kasnağına yayılan duygu fikir ve ileti akışını yerli yerinde ve tam bir
şiirsel söylev atmosferi aktardığından olacak coştu yine deli gönlüm :)

Fakat kusursuz sanat yerine bilhassa kusurlar bırakan kadim bir anlayışın
çok kıymetli tavrıyla ilişkilendirdiğim ''Yurtsuzluğu toprakların'' betimini değerlendirirken
gerçek yurtsuzluğun topraksızlık mı yurttaşızlık mı sorusu ile cebelleştim.

Cebel...

Tarıma elverişsiz arazi...

Yurttaşları olmayan bir toprak börtü böceğe yurttur amenna bu iyi yanıydı

ya tamamen kuşatılmışsa, ya Yemen'e gitmeye takati ve bir bahanesi de yoksa


Eyvallah

“ben derdimi ve hüznümü sadece Al­lah’a arz ediyorum!”dedi (ve ekledi)
“üstelik Allah sayesinde sizin bilmedik­lerinizi biliyorum!

A- Bessi, lafzen “(gönlümden) kopup gelenleri
iç dökmelerimi” (Rağıb) İbn Abbasa göre burada “keder, dert, gam” anlamına kullanılmış­tır Taberi

B- bu nokta ‘bittim noktası’dır
kulun gücünün bittiği yerde Allah’ın yardımı başlar.
Allah Rasulü’nün bittim noktası tam da bu döneme denk gelen Taif dönüşü idi.
O,
elleri ve ayakla­rı kan revan içinde Ninovalı Addas’ın şahitli­ğinde “ilahi” demişti
“kuvvetimin azaldığını gücümün tükendiğini, insanlar yüzünden kü­çük düştüğümü sana arz ediyorum!

Ey merha­meti sonsuz olan
Ey ezilmişlerin Rabbi! Ey be­nim Rabbim! kimlerin eline bıraktın beni!.. bana gaddarlık yapan yabancıların eline mi?
yoksa
davamı ipotek edecek bir düşmana mı?
eğer sen bana gücenmedinse, kesinlikle bunla­ra aldırmıyorum.
lakin iyiliğin beni rahatlata­caktır. senin nuruna sığınırım
karanlıkları ay­dınlatan nuruna, dünya ve ahiretimi aydınlata­cak nuruna... gelecek gazabın, bana ulaşacak öfkenden kaçıp kurtulacak bir sığınak arıyo­rum.
sana sığındım- yeter ki razı ol! güç ve kuvvet sendendir
yalnız senden! (İbn Hişam Sira II 29-30

Yusuf Suresi 86


tarihin derinliklerinde-zaman tünelinde yol alırken cemiyet
cehalet okyonusunun dalgalı sularında sessiz çığlıklar içinde boğuluyordu İnsanlık. bir can çıkar arabistanın kızgın çöllerinden tırmanır Mekke vadisinin en yüksen tepelerine ve feryadını salar göğün zifiri karanlığına.
ne yana baksa karanlık ne yana dönse derin bir sessizlik sanki yeryüzü olmuş bir mezarlık. cehalet sel olmuş akarken her yeri yakıp yıkıyor, başını kaldırıp imdad arayanlara suyun üstü karanlık
başını suya gömenlere katran karası bir karanlık. umutların tükendiği yerdeyiz
İşte böyle bir zamanda, vahiy cehalet okyonusunun korkunç dalgaları arasında can çekişen insanlığa, Rahman ve Rahim olan Allahın uzattığı bir el- tutunsun ve kurtulsun diye bahşettiği bir can simidiydi. ve Cebraili görevlendirmişti bu mesajı insana ulaştırsın diye. kollarını açarak yerle göğün arasını dolduran Oydu. Peygamberin göğsüne İlahi Vahyin yüksek voltajlı manşetlerini basarken şahsı manevisinde edeta insanlığa kalb masajı uygulayan Oydu.
Nur dağına tırmanarak kayalıklarından göğe uçurduğu umut kuşu Ona ötelerden haber getirmişti. göğe saldığı çığlık nihayet bir yankı bulmuştu. ısrarla peş peşe yükleniyordu Cebrail, olmadı bir kez daha, hadi nefes al, hadi oku, hadi anla, hadi gayret et, hadi son bir kez daha azmet dercesine, Abdulmuttalibinin korkmuş bedenini sıkıyor ve bırakıyordu.

eğer okuması istenen önüne uzatılmış bir meti idyse, neden hırpalınıyordu Rasül, yok eğer bu emirle birlikte mucizevi olarak okumaya başadıysa neden böyle bir bilgi bize ulaşmadı. neydi Ondan istenen
neden göğsü sıkılıyordu elçinin hiç düşündünümüzmü?

raş bir gayretle ilk yardım uyguluyordu Cebrail çünkü Onu gönderen İnsanı sevgiden ve alakadan yaratmıştı, Ondan öyle hemen vazgeçecek değildi. insanın Tarih sahnesinde belirmesinden O güne dek geçen zaman zarfında attığı her adımdan haberdar idi
Ona sahib olduğu tüm imkanları veren oydu, tüm ihtiyaçlarını gideren oydu, Ona bilmediği her şeyi belletende, ona düşünmeyi ve duygulanmayı verende, düşüncelerini ve duygularını ifade etmeyi öğretende Oydu.
şu aciz halinle Onun yardımı olmadan karanlığa karşı koyabileceğinimi Sandın
evet Sandın ve yanıldın! ne zaman kendini yeterli görerek ona muhtac olamdığını iddia etsen, çamura beleniyorsun
çamura belenmekle kalsan çamurun işinde boğuluyorsun. bak işte yine O yetişti imdadına.

İnsanoğlunun nankör ve bir okadarda vefasız bir yanı vardır. biliyormusunuz, Allahın bir adıda El Azimdir
bir şeyden öyle kolay kolay vazgeçmez, Vekildir, kimseyi yarı yolda koymaz
sizi yeryüzüne gönderdik ama size yol göstericiliğimiz sürecektir dediyse günü geldiğinde kararan gönüllere nuruyla doğmasını bilir. hele tüm mahlukatın önüne çıkardığı bu üstün yaratılış numunesini öyle kolayca gözden çıkaracak değildi elbet. sizin bilmediklerinizi ben bilirim diyen O değilmi O yüce topluluktaki meleklere. O sevmişti İnsanı birkere
ve Onu bu sevgiden yatmıştı, eli kolu bağlı bir şekilde bu valığın kendini yok etmesini seyredecek değildi elbette.

peki Ne yaptı? İnsanlığın üstüne çöken cehaletin karanlığını Rahmetinnin bağrından çağlayan Hakikatin Nuruyla aydınlattı.

Ey İnsan, Ey Ademoğlu, Ey Beşer!

karanlıkları yara yara bir çağlayan, coşkun bir Nehir gibi akarken gönüllere ilahi Nur, aç bağrını aç gönlünü
aç aklını, ser duygularını önüne ki, silip süpürsün içinde ne varsa geriye kalan köhnemiş cehaletten. bir adımda sen at, ve Kalk,
bu ırmağı seyretmekle olmaz
Ona dalmak gerek
Ona dalmak yetmez suyunda arınmak gerek
sadece arınmak yetmez Onunla bir Wedud olana akmak gerek. kendini Vahyin kollarına bırak, onunla yat onunla kalk.

yık onunla arana kuruduğun barajları-duvarları
sen Onu durduramazsın, ancak akıl tutulmasına uğrarsın.
dolayısıyla kaldır aradan tüm engelleri, at üstündeki tüm örtüleri, aç perdeleri vahiy güneşi doğsun içine, gönül evin Onun nuruyla aydınlansın.

28 SİZ Ey imana ermiş olanlar!51 Allah'a karşı sorumluluğunuzun bilincine varın ve O'nun Elçisi'ne inanın ki O, size rahmetinden iki kat versin ve sizin için (aydınlığında) yürüyeceğiniz bir ışık yaksın ve "geçmiş günahlarınızı" bağışlasın. çünkü Allah çok bağışlayıcıdır rahmet kaynağıdır.Hadid 28

sen Ona bir adım at Allah sana güneşi bile kıskandırıcak bir nur versin. sen gecenin karanlığında yola düş Allah yıldızları indirip yollarına döşeyecek bir bilsen. eğer Allah hakikatin nurunu gönüllerinize indirirse gündüzlerinizi güneşle değil imanınızla aydınlatırsınız. gönüllere hakikat güneşi doğmuşsa şemsi kim neylesin.

senki güneşini içinde tutarsan gün doğmuş gün batmış kim neylesin. hele geceleri uyku perdesini aralayıp gönül sepetini koluna bir taksan ve sonrada yıldızların altında kurulan tefekkür sofrasına otursan,
Allah ne hikmetler, ne inciler koyacak gönül sepetine ah bir bilsen.

sen geceni aydınlatmaya bak, gündüzüne İman güneşini doğuracak Allahtır
sakın ola herhangi bir zaman dilimine veya mekana Allahı hapsetmeye kalkmayasın
bilesinki zamanda Onun, mekanda Onundur. Onu Hem gecene hemde gündüzüne al
hayatının enlerini belirlerken Onuda hesaba kat, hayatının en merkezine Onu koy. sırtını Allahtan başkasına yaslamaya kalkma sakın. ondan başaksına bel bağlama ki seni yarı yolda koymasın. Allah kuluna yeter. ( belillehi Mevlaküm ve hüve hayrun nasırin) O en güzel yardımcı değilmi.
"HA"

...

Sizler hak sözü söylemiyorsanız
sizde hayır yoktur
söylendiği halde biz kulak vermiyorsak
bizde hayır yoktur.

diye buyurur Hz. Ömer



..zira biz sadece O’na teslim olanlarız. Bakara136

Ey bizi kendilerine çağıranlar
biz sizin bu çağrınıza karşılık sizi kendimize çağırmıyoruz.

biz size “bizim gibi olun” da demiyoruz. biz herkesi ışığın kaynağına çağırıyoruz. bunu yaparken “siz-biz” ayrımı yapmıyoruz.

biz tüm vahiylere ve tüm peygamberlere hiçbir ayrımcılık yapmadan inandığımızı ilan ediyoruz.

Bunlarla birlikte aynı kaynaktan gelen son mesaj Kur’ana ve onu bize getiren Son Elçi’ye de iman ediyoruz. ama siz ne birbirinizin değerlerine ne de bizim değerlerimize inanıyorsunuz.

Şimdi söyleyin. kimin çağrısı daha tutarlı, daha insani ve doğru? Bakara 62 ve Maide 69
bu ayet ışığında anlaşılmalıdır mutlaka.



eğer büyük olduğu için korkuyorsanız Allah’tan korkun
zira O’ndan büyük yoktur.

eğer güçlü olduğu için korkuyorsanız, Allah’tan korkun
zira O’ndan güçlüsü yoktur.

eğer cezalandırır diye korkuyorsanız, Allah’tan korkun
zira Cehennemin sahibi O’dur.

eğer otoriteden korkuyorsanız, Allah’tan korkun
zira Müheymin olan O’dur.

bİZ bir mektebiz.
bir usülümüz
bir dilimiz, bir misyonumuz, bir vizyonumuz var. ve biz denge okuluyuz. her hususta dengesizliğin kol gezdiği bir dünyada insanları aklen
vicdanen fikren, siyaseten, ilmen, sanaten, ekonomik olarak aklınıza gelebilecek hayatın her alanında dengeye çağıranlarız.

Hıristiyanlar gibi ''peygamberlerini ilahlaştırma''dengesizliği ya da yahudiler gibi' 'peygamberlerini taşlama'' dengesizliğinden; peygamberini ''kul ve Rasul''gören bir dengeye çağırıyoruz.

biz sadece ''aşk''diyen doğu gibi yapmadığımız gibi
sadece ''akıl''diyen batı gibi de yapmayız.

BİZ, AŞK VE AKLI BİR DENGEYE ÇAĞIRANLARIZ. Biz "Enel hak" aynasında bakışan ayetleriz...

Aşk-Allah - Akıl İnsandır...



Biz Kimiz ? İnnemel mü’minüne ihvetun fe aslihü beyne ehaveykum vetteküllahe leallekum turhamün(turhamüne).

Mü'minler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını bulup düzeltin ve Allah'tan korkup sakının
umulur ki esirgenirsiniz.Hucurat 10


Allah"tan doğru sözlü kim var!



biz imandaşız,kandaşız,toprakdaşız,bayrakdaşız,ülkedaşız,türküdaşız,sanatdaşız,Kur"an"daşız

Biz ehli sünnet velcemaat misyonunda kenet kenet halkdaşız...

Biz gökdaş,biz yerdaş,yardaş,sıratdaş,biz cennetdaşız...


Ve la tehinü ve la tahzenü ve entumul a’levne in kuntum mu’minin(mu’minine)


Gevşemeyin, hüzünlenmeyin. Eğer (gerçekten) iman etmiş kimseler iseniz üstün olan sizlersiniz.Ali İmran 139



ne çok muhtacız sana Ya Rab
ne çok gözlerimiz arar seni Ya Neb-i

ne çok
ne çok
ne çok


...tebrik etmeyeceğim

yalnızca dua bıraktım güneşin battığı topraklarda ağlayan anasız çocukların el emine emanet olmaları adına

ve inanan inanmayan tüm insanlığımıza

.
..
...



















Lavi_(n)_Su tarafından 10/6/2012 2:33:18 AM zamanında düzenlenmiştir.