.

Birbirimize defnediliyoruz demiş miydim bi'r aralık. demiştim.

Sonrasında durup şunları yazıyorum suya:

Elindeki kanlı bıçağı ihtişamla kaldırıp şöyle demişti uygarlık...,,,

- hadisenize ben inti'kâmımı istediğim gibi aldım!
siz de arta kalanlardan faydalanın!
payınıza düşeni gelin! alın!

var mı içinizde benden yüreklisi üstüm başım kan ve şek
ve ben evet ben yeterince bahtiyarım!!

Biri geldi. Mor elini ladırıp lisanınca söyledi, , imanını tazeleyip geri döndü.

İki kişi daha varsa da yüzlercesine duyurulmuş çağrının azametinden ürkerek
yeniden düşünüp anlamlandırmaya yönelen sağduyunun yanında hizalandılar.

Bilirlerdi ki

Bismillahsız bıçaklar kesemezdi hiç bir kurbanı da
bu bilinmeyenlerden ve anlaşılamayanlardan yalnızca biriydi.

/Gözünü kan bürüyenlerin teskin edilemediği takdirde kanın oluk oluk aktığı
binlerce sabaha uyanacağı için İNSANLIK mübarek bir koç ile mükafatlandırılan
ibrahim ( as ) ın Allaha karşı duyduğu '' ihtiraslı bağlılığının'' dahi gemlenmesi adına
muhteşem bir mesaj olarak alınmalıydı.

Ki öyle de oldu ve olacak.

Kurbanın hak sahiplerine taksimi o kurban için önceden bir sözleşme gerektirdiği gibi
vekaleten hazır bulunma prensipleri hiçe sayılınca ve dahi kurbana
eziyetler artırılıp onların kesimini izleyen hassas yürekli insanlar açısından da
yerterince önlem ve önem atfedilmediğinden
gerçek amacını aşan şartlı şartlardan biri ziyan u zebil edildi/ edilmektedir.

Tıpkı neye ne için ne denli inandığını tam olarak anlamdıramayan
gelişmiş dünya insanının, hava ve heves takıntıları gibi sıradanlaşmış bu ritüel
azımsanamayacak denli ibretlerle amacın aslına kurban edilmekle
ancak ve ancak yanılacaktır.


Şiirle ne oranda nasıl bir akrabalık kurduğumu şu anda cidden bilmiyorum.
fakat biraz sonra yeniden bakacak kadar şanslıyım.

Yaşasın e uygarlık :)

"-savaş zanlısı aklımı/ve taraf tutan yanımı helak et tanrım…-"

Duana amin demek isterdim ama ne yazık ki Cömert bu dua kabul olsa memlekette neredeyse insan kalmayacak..O yüzden helak yerine herkese, hepimize Rabbim basiret versin diyeceğim ben...

Öylesine çok insan ve düşünce grubunda arkadaşlarım var ki uzaktan gülümseyerek izliyorum..İrdeliyorum.."insan" dediğin de kimse mangalda kül bırakmıyor..herkes evrensel düşünceye sahip, herkes barışçı, herkes müthiş iyi niyetli, aç bir sinelerini çiçek çiçek buram buram insanlığın anayurdu kokuyor...

Hal böyle ise neden herkes bu kadar iyi ise dünya böyle yaşanmaz halde..Neden her gün insanlar ölüyor açlıktan işkenceden ..son günlerde öğrendim Afganistan da insan ömrünün ortalaması taş patlasın 40 yaş, Etiyopya' da da şaşıracaksın benim gibi kahrolacaksın 20 yaş..20 yaşına gelen birine bunun bir ayağı toprakta çok yaş yaşadı çok boy boyladı çok soy soyladı gözüyle bakılıyor..

Şu evrende ağlayan her çocuğun gözyaşının sebebi benim, şu evrende tokluktan çatlayan açın hakkını yiyen her aç gözlünün eline ekmek veren de benim..kurşun sıkana kurşunu uzatan el... vurulanın böğründeki yara da benim..Ah bilsek Cömert..Bir bilebilsek..Nerde onu bilecek idrak bizde..neden göremiyoruz

O barış barış derken yüzünde binlerce barış dökülen kardeşlerim, barış ne zaman biliyor musunuz; barış sizin gibi düşünmeyen sizin doğrunuzu yanlış bulana da saygı gösterip, Onun da bakış açısı bu diyerek barışla yaşamanız gerektiğini anladığınız zaman..Ama bakıyorum herkesin barışı kendine müslüman..dey bakayım ucundan düşüncesine...Değ de bakayım..tepkiyi gör nasırına basılmış gibi feryada düşer arkadaş iliklerine kadar irkilir..Nasıl olur der ,nasıl böyle düşünebiliyorsun der.. Onun gibi düşünmüyorsun diye ne ilkelliğin kalır ne zihniyeti bozukluğun ne de koyunluğun...

Bu millet acılarını bile bölüşmüş madımak bilmem kimin, başbağlar ötekinin, şehit birinin terörist diğerinin...Var mı böyle bir zihniyet ya.. Hepsini ayrı ayrı kınıyorum bu coğrafyada akan her damla kan bizim yüreğimizden damlamamışsa, bir diğerinin acısı diğerinin gözünde ötekileşmişse, bu ne bozuk bir zihniyet.. Bir insan "falan yerin acısı ülkemin acısıdır " desin, acıyı bölgeselleştirsin ve kalkıp bana barıştan söz etsin..

Tek düşüncesi onun; yiten giden zavallı insanların geride kalan acılarının ardından kendi içinde beslediği düşmanlığını semirtecek bir yan bulmak ..ve daha çok kan için birilerini kışkırtmak..böylesi "acısını "küllahıma anlatır ancak..

ne zaman diyecek hepsi benim acım o zaman ben ona inanırım cımbızla seçip şu şu benim acım diyen iki yüzlü kendini kandırır ancak ..

Şiirdi Cömert insan yanıma çok dokundu. Allah ülkemize ve tüm dünyaya huzur barış ve gerçekten sevgi versin..Sevmeyi bilen yek diğerini her koşulda kabullenmeyi de öğreniyor..ötekileri sevmiyoruz biz.. ne akan göz yaşları, ne kan, ne feryatlar bizim kalbimizin katılığını yumuşatabiliyor..Eğer bu çirkin kalp katılığından kurtulup evreni bir anlamda kuşansak o zaman dünya yaşanacak bir yer olacak..Olur mu bilmem ama kendi adıma inanmıyorum .. keşke her yürekte sevginin yeşereceğine umudum olsaydı.....

Allah razı olsun senden kalemine zeval gelmesin...Sevgiler selamlar


Esmize - Perihan Kılıç tarafından 9/1/2012 1:01:09 PM zamanında düzenlenmiştir.