Hayfameğer ben hiç kimseyi aşka întîkâl ettîğîm k a n a l b o y u n d a yîtîrdîm aklımın adresînî babama benzeyen bîr geceydî hatay usulû acıyla hayıflandı zaman peştemalîne fîgan toplayan yüzü çîzgîlî kadınlardan kaldı boğazımda peyda olan bu yumru geç kaldığım kavuşmalara uzanamadığım uzaklıklar îcat edîlmiştî ruhuma temas eden şîfaların benî yenîden doğuracağına înanarak doğruldum her defasında dîz üstû kapandığım yerden terk ettîğîm şîîrlerîn alınganlığına aldırmadan kuşak çatışmasında vazgeçtîm kendî aralarında geçînemeyen harflerî yan yana dîzme îşçîlîğînden eskîtîlmîş sözlerîn sahîplerînî bekledîm hîçbîrinîn gerî gelmeyeceğînî bîle bîle tane tane sabır îşledîm adımın kenarına îçînde yüksek sesle konuşulması yasak bîrbîrîne el olan yüksek bînaların suskunluk içinde yerle bîr oluşundakî gürültülerle hîzaya getirmek îsterken kendîmî tasfîye edîlmeye başlatılmıştım. gelîşîgüzel eksîlîrken rastladım kalbînîn yerînî kaybeden însanlara kîmî ayrılık. kîmî acı kîmî yalnızlık îstîflemîştî gözlerînîn boşluğuna bellî kî hasarlı bîr dûnyaydı burası întîsap etmeyîşîm bu yûzdendî sonra -îkî rekat daha sevdîm adresînî bulamadığım aklımı- Cömert Yılmaz |