"...biliyorum
yazdığım tüm cümlelerin
önce bekaretine kastedeceksin..."




Gitmeyi unut diye değil uzun tutuşum veda cümlelerimi
ki sen hala çakıltaşı
bense keskin çizgilerinle kanatmak isteyen/im
yorgun tabanlarımı


Git !
Zînet diye darağacıyla süslediğin gerdanını
tekrar sermeden dudaklarımın önüne
Yani bir tam gün daha sevişip
dikiş tutmaz bir hatıra daha eklemeden tenime
Kalırsan
yer ismi vermeden ve yüzüme tebliğ etmeden
yine sürgün düşüreceksin gözlerimden


Sen
Saçlarına dokunurken masal anlatan adamı hiç görmedin


Yağmura kalma !
Bu toprakların göğsünde uzunca bir süredir nâkıstır yağmurun cilvesi
zaten bu yüzden çiçekler küskün
ve kokuları teninden tecrit edilmedi mi ?
Bırak birbirine karıştırmayı renkleri
cemrelerin sütünden nasiplensinler
yoksa çelimsiz kalır da baharın fırça darbeleri
üzerine kalır cürmü
tekzip de edemezsin delil getirsen de bildiğin âyetleri


Sen
Bahar bitmesin diye kuşları göndermeyen adamı hiç görmedin


Git !
Masal bellediğin uzaklara
Kolluk kuvvetleri
zamansız ve ayarsız yakalayıp
tekrar gamzelerine sürmeden buselerimi


Sen
Kuruyup kalma diye köklerini sabırla besleyen adamı hiç görmedin


Yol ortasında yürümek sevdasına düşmüş adımlarımı
anonim bir serzeniş sayıp zülüflerine asmadan
ve hazırlıksız yakalandığım paragraf sonlarında kanattığım yaralarımı
sahte tebessümlerinle sarmadan
git !
Bu şehir saklayamaz artık ayak izlerini
ve dayanamaz sivri topuklarına da
kusar
rujunla oynaşmış izmaritlerini


Sen
Dualarında isminden başka konuşmayan adamı hiç görmedin


Git !
Muhbir değilken kalem
Satır araları henüz tekinken
ve veresiye sevişmelere yanaşmazken
adını alıp götür dilimden
Yüzüne bakmadığın şiirler
nereye gömülürler merak etme
Bilirsin
kenarından katladığın gecelerin solgun yüzünde
mezar yeridir bileklerim


Sen
Gözlerine bakmadın diye boynuna ismini geçiren adamı hiç görmedin


Git !
Baştan çıkaran ritimlerinle saldırıp notaların mahremine
türkülerle aramı açmadan
ve makyajlanmış sesinle sahneye çıkıp
mızrabın ağzını bozdurmadan



Sen
Yalnız kalma diye gölgesinden vazgeçen adamı hiç görmedin


Vaktin tenhasında rencide ederek ayın şavkını
koluna takmadan
Günün mahmur yüzünden rızık toplayan telaşlı kanatları
acele koparmadan

git !


Sen
Her şiirin sonunda eceli bekleyen adamı hiç görmedin



18/04/2011 Denizli...