Kalan ölür hep
ki bazen çözümdür ölmek
hele ki Aşk yolunu kaybetmişse



Zihnimde yarım bırakılmış tövbelerim var
yani ateşe attığım dünler
yani şeytana sattığım nefesler

Söz vermiştim yazmayacaktım
tebessümü kesilmiş meleklerin
kanatlarındaki beyazın bekaretine

ki doğru

ne amel defterim uygun yazmaya
ne de cennetten düşmeme engel ol/a/mamış
vesveseden bozma birçok bahane




Tırnaklarımın içinde öpülmemiş yaralarım var
yani sabırsız Ankalar
yani gayri meşru durumlar

Söz vermiştim kanatmayacaktım
sensiz bıraktığın gecelerimin
düzensiz saralı nöbetlerinde

ki doğru

ne bu hikaye uygun kanatmaya
ne de İbrahim’in elindeki kör bıçak
hani giderken unuttuğun ciğerlerimde




Tenimde terk edilmiş karınca yuvaları var
yani kırılmış caddeler
yani yırtılmış resimler

Söz vermiştim içmeyecektim
bıraktığın mektupların yüzündeki
her noktanın sen kokan dibinde

ki doğru

ne mevsim uygun içmeye
ne de son dakika bültenlere düşen
dili bozuk ve yasakçı genelge




Dilimde isyana durmuş aşk şarkıları var
yani dar kazılmış mezarlar
yani detone prangalar

Söz vermiştim ağlamayacaktım
çaldığın bağlamanın tellerinden dökülen
her hatıranın akabinde

ki doğru

ne sesim uygun ağlamaya
ne de çırılçıplak notaların sansürlü hallerinde
tadı kaçmış birkaç duble




Yüreğimde intihara koşan falların açmazları var
yani yağmalanmış masallar
yani çala kalem umutlar

Söz vermiştim beklemeyecektim
yalnız bırakılmış cümlelerin
ucuz kağıttan kulelerinde

ki doğru

ne depremin şiddeti uygun beklemeye
ne de damarlarımdaki zehrin dikenli metanetinde
sığındığım gölge


Giderken
döktüğüm gözyaşlarıma dönüp bakmadın ya
ben ondan direnemedim işte ...



ARŞİVDEN
Özgür SARAÇ / Râzı