Hayaller...bu kadar güzel ve cazip olmaları onları bizim şekillendirdiğimiz gerçeğine dayanıyor büyük ihtimal.
Öyle ya, istediğimiz zaman istediğimiz bölümü anında değiştirme ya da yok etme gibi bir şansımız da hep var.
Üstelik hayaller incitmez, acıtmaz, kırmazlar da pek.

Ama Râzı şiirlerinde -Lelia ile ilgili olanlar- farklı bir durum var benim gözlemlediğim.
Hayalleri bırakalım bir kenara gerçek zamanda bir insan bir diğerini sevdiği zaman onun bazı olumsuz yönlerini fark etse bile üstünde durmaz. Yok gibi davranır ya da nasıl olsa değişir der.

Bu şiirlerde Lelia zaman ve mekansız bir diyardan gelmesine rağmen çok gerçek.
Bütün olumlu olumsuz özellikleri ile şiirlerde yer alıyor. Hayali bir karakter olmasına rağmen onu içimizden biri gibi hissediyor oluşumuz belki bu yüzden.
Hatalar yapıyor, bazı anlar acımasız bile olabiliyor.
Şairin zaman zaman ona sitemleri, hafif baş kaldırıları ya da Lelia yüzünden bazen duyulan hüzün bu nedenlerden dolayı çok gerçekçi olarak yansıyor bizlere.
İşte okurların bir kısmının da bu hayali karakteri gerçek sanması bu yüzden diye düşünüyorum.

Mesela ben böyle hayali bir karakter inşa edip şiirler yazmaya kalksam iki şiirden sonra kimse gelmez okumaya. Çünkü benim hayali karakter ideal olurdu 😀

Yani kısaca böyle hayali bir karakter inşa ederek yıllarca ona dair şiirler yazmak gerçekten herkesin yapabileceği bir durum değil.
Ona dair şiirler yazmak derken, aslında Lelia vesilesi ile şairin iç dünyasına yolculuk yapıyoruz bizler her defasında.

Şairin ne zaman penceresini açsa Lelia'nın kuş cıvıltılarını duyması da bunun bir örneği zaten.

Lelia' ya okurlar olarak bizler de alıştık. Onu baya baya tanıdık şiirlerde. Kimimiz ona sinirlendi ama kimimiz sevdi.
Ama sonuçta hayali de olsa Lelia bizler gibi içimizden biri gibi olmayı başardı.
Bunda da hem Râzı beyi hem de Özgür beyi tebrik etmek gerekiyor.

Saygı ile

Evet olabilir Özgür, neden olmasın?
Lelia'nın (Leila yazdım ilkin aklımda öyle kalmış niyeyse) bir parçası belki bizdedir, ya da bizimki onda...suretimiz onda...kaçan çorabımız, büyük çantalara olan zaafımız...ekmeği bölüşmüşlüğümüz ve birçok şey...

Panait Istrati yine senden duyduğum bi yazar, ilk tanışacak olanlara hangi kitabını okutup sevdirmek istersin peki? Mihail'i mi, Kira Kiralina'yı mı? Minka Abla'yı mı? Angel Dayı'yı mı? Sokak Kızı'nı mı? Perlmutter Ailesi'ni mi? Uşağı mı?

ilk etapta beni içine çeken Mihail oldu bilmiyorum belki isminden dolayı, Angel Dayı ve Sokak Kızı da aynı şekilde...

Teşekkürler Özgür, elimizi hiç boş göndermiyosun sağol ya...