ORAYA BURAYA NOT ALINMIŞ ŞİİRLER ANTOLOJİSİ 2
Söylemezsin değil mi
hangi adrese atılacak bu özlemiş mektuplar I. Şu sokakları mı getirdin sırdaşım olsunlar diye Şu bir avuç toprağı Şu dudak izli çeşmeyi Hantal bahçe kapısını Melodisiz çalan zili ….. II. Veda ve kül aynı renktir kalan için Umut olmasa ah kabul edilebilirdi kalbimce veda ve külden bozma kimliksizliğim ….. III. Önce ağlamasın diye eline boya kalemleri tutuşturulmuş çocuk oluyorum Sonra bir deli Adımlarımla ölçüyorum sabah akşam caddeleri -birlikte yürüdüklerimizi- Sonra bir çığlık oluyorum Kimin ağzına yakışırsam orada geceliyorum ….. IV. Balkon demirine yaslanmış erik ağacı ile konuşuyorum Bu yüzden cümlelerim ekşi oluyor bazen ….. V. Üzerime düşen kuş gölgelerinden biliyorum vakti bakmayı sevmiyorum uzun zamandır gökyüzüne Türkçe ağlıyorum kendimi tutmak istemediğimde Sigara ve küfür şahidim dokuz kilo verdim gittiğin ay içinde ….. VI. Bütün balıklar oltandan kaçsın da giderken avucuma bıraktığın -yasaklanmasına rağmen- yarısı ısırılmış düşlere takılsın ….. VII. Mevsimin çığlığına aldırmadan senin için koparmıştım kendimi dalımdan Yok muydu benden başka rüyalarını yorumlatacağın bir adam ….. VIII. Sessizce geçtim sokağınızdan Ne zaman geçtimse sessizce geçtim geç vakit bir bebek uyanmasın diye uykusundan O evin güney penceresini Tanrıya bıraktım seni uzaktan da olsa görmeyi silmesin diye alınyazımdan ….. IX. Nasıl mıyım Mum gibi işte bir avuç erimiş aşk yani Kimi zaman bir halı motifi ayaklar altında Kimi zaman bir olay yeri şeridi sanki... ..... Özgür SARAÇ/Râzı |
Vedalardan geriye kalanlar;
Bir avuç kül
Sol anahtarı kayıp notalar
Gecelerin kuyusunda hep daha derine inen çığlıklar
Zaman ilerlerken, zamanın tam tersine hep geriye doğru giden adımlar
Astarsız ceket gibi yüzü solmuş kelimeler
Her bitiş yeni bir başlangıç deseler de bu söz ne kadar doğru tartışılır.
Kırılan can parçalarını toplamak kolay değildir.
Yine de üzülme sen şiir...henüz rengin gece ama sabah olacak elbet.
Yine tomurcuklanacak dalların.
Bak bölümler bile ayrı ayrı yazılmış. Aralarda dur payı bırakılmış belli ki.
Dur ve düşün bundan önceki son yaşadığın acıyı ...ilk hissettiğin an ile şu an aynı mısın?
Değilsin elbette.
İzi kalacak biraz, o da normal.
O izlerden arda kalanlar bizi tamamlıyor belki de
Evet biliyorum astarsız ceket ile başlayan cümle pek olmadı. Mantıklı gelmedi bana da ama her şeyde de mantık aranmaz şiir. Mesela aşkta mantık var mı?
Gideyim artık.
Giderken yanı başına gök kuşağı bıraktım.