Vedalardan geriye kalanlar;
Bir avuç kül
Sol anahtarı kayıp notalar
Gecelerin kuyusunda hep daha derine inen çığlıklar
Zaman ilerlerken, zamanın tam tersine hep geriye doğru giden adımlar
Astarsız ceket gibi yüzü solmuş kelimeler


Her bitiş yeni bir başlangıç deseler de bu söz ne kadar doğru tartışılır.
Kırılan can parçalarını toplamak kolay değildir.

Yine de üzülme sen şiir...henüz rengin gece ama sabah olacak elbet.
Yine tomurcuklanacak dalların.
Bak bölümler bile ayrı ayrı yazılmış. Aralarda dur payı bırakılmış belli ki.
Dur ve düşün bundan önceki son yaşadığın acıyı ...ilk hissettiğin an ile şu an aynı mısın?
Değilsin elbette.
İzi kalacak biraz, o da normal.
O izlerden arda kalanlar bizi tamamlıyor belki de

Evet biliyorum astarsız ceket ile başlayan cümle pek olmadı. Mantıklı gelmedi bana da ama her şeyde de mantık aranmaz şiir. Mesela aşkta mantık var mı?

Gideyim artık.
Giderken yanı başına gök kuşağı bıraktım.

Çok güzel beğenerek okudu, kalemine sağlık. Biz senden Râzı'yız. Kalemine sağlık. Seviyorum ben, iyi oluyor böylesi kıtalar.