Bazı masallar hüzünle kapatır perdesini




“Bana aşkı/nı anlat…” dedi, Lelia.
"Anlat ki amel defterimden silinsin günahlarım
ve aşkın kaderime şefaatçim yazılsın..."




Ekmeği gösterdi Şair.

“Sen başağın ucunda saçlarını dağıtmış
rüzgarla dans ederken,
alın yazımda "nimet" yazan fıtratını gördüm ben…”

“Nasıl gördün ?“ dedi, Lelia.
“Kolay “ dedi, Şair.
“Emek, zaman ve duayla…”


Başka ?

Saati gösterdi Şair.

“Ben seni yelkovan gibi sevdim,
sen bir adım atarken
ben koştum durdum peşinden…”

“Yorulmadın mı ?” dedi, Lelia.
“Yoruldum “ dedi, Şair.
“Ama durmayı kendime yakıştır/a/madım asla…”


Başka ?

Gökkuşağını gösterdi Şair.

“Sen gülümse diye rengince
semanın yüzünü damla damla
yıkayıp temizledim ben…”

“Usanmadın mı ?” dedi, Lelia.
“Usanmadım ” dedi, Şair.
“Usanmak aşkın ölümcül zehiridir…”


Başka ?

Geceyi gösterdi Şair.

“Sen rahat uyu diye
yıldızları çakıp göğsüme
üzerine örttüm sessizliğimi…”

“Sen uyumadın mı ? “ dedi, Lelia.
“Uyu/ya/madım “ dedi Şair.
“Seni görememekten korktum rüyamda…”


Başka ?

Yüzündeki çizgileri gösterdi Şair.

“Bunlar,
yüzünü her astığında
kaderime düşen kelepçelerimdir…”

“Üzgünüm “ dedi, Lelia.
“Dert etme “ dedi, Şair.
“Hepsi senden kalıcı ve kutsal birer hatıra…”


Başka ?

Seccadeyi gösterdi Şair.

“Benden önce gitme diye
ismini heceleyerek ibadet sonlarında
çok ağladım Rabbin önünde…”

“Gitmem “ dedi, Lelia.
“Belli olmaz “ dedi, Şair
“Azrailin listesinde kimin ismi öncedir…”


Başka ?

Bülbülü gösterdi Şair.
-teni yara bere içinde-

“Sen kendin ol diye
sineye çektim ben dikenlerini…”

“Çok canını acıttım mı ?” dedi, Lelia.
“Acıttın “ dedi, Şair.
“Ama aşk varsa, acı göze alınmalı değil midir ? “


Başka ?

Papatyayı gösterdi Şair.

“Sen
seviyor/um - sevmiyor/um türküleri söylerken
ben oturdum,
şefkatle dokunduğun saçlarımı yoldum…”

“Sen delisin “ dedi, Lelia.
“Evet “ dedi, Şair.
“Soyum mecnundan gelir…”





Şairin/in gözlerine baktı Lelia...

“Ben “ dedi.
“O kadar çok sevdim ki seni
-susturup dilimi- seyrettim hep beni sevmeni…”


........................


Şair,
küçük bir damla düşerken gözünden
kendine geldi…

Elindeki çiçekleri koydu usulca
toprağın koynuna
ve bir bûse mezar taşının alnına…


“Şimdilik hoşçakal, Lelia “ dedi.
“Cennette görüşürüz ebedî…”





Özgür SARAÇ/Râzı
10/11/2009 Denizli


Şiire sesini veren sanatçı sevgili Yılmaz YÖNDEM beyefendiye sonsuz teşekkürler....