Madem anılmayacaktı lügatınızda adım,
Bunca yıllar boşuna yanmışım, heba oldu bahtım,
Bakışlarım çatallanmış,azığım çalınmış yağmalandım
Çok yollar adımladım,bilmem ki kaldı mı muradım!...

Arılar kovana sökün ederdi akşamları,
Güneş beni unutup uzaklaşmazdı dağdan aşağı,
Bir ıslık çalardı tarlalardan bayırdan gelirdi tadı;
Sazların ve kamışların kabuğunda kayıtlı adım kaldı!

Murdar bilip koklamazdım, bana ait olmayanları,
Şahlanırdım,göğsümle yarardım yol vermeyen rüzgarı,
Günler aylar yıllar acımasızca hep birbirini kovaladı,
Koklamak için avucumu açtığımda, buldum dürülmüş yılları!...

Uyan gafletten uyan ilahisi söndürmüyor bağrımda yanan lavları,
Kocaman bir dünya soğurken onlar yüreğimi sarmaladı;
Hani bensiz olmazdı ey karadağın kahbe karayılanı!
Damarlarımda dolaşan temiz kana,zehirin asla bulaşmadı!...

05.08.2015/Kısıklı evde/19.45-20.03/İst Erol Kekeç