Mürekkebi kurumadan kalemin
-ki ne zaman hayalin düşse, imkânsızdır bu dediğim;
Yaşı kurumadan gözlerin,
Başlıksız bir şiirin tam yerine düşünce son sözlerin,
Yağmurların ıslağında yıkanır gözlerine nazır martılar;
Milyon dolarlık yalıları yalar temaşasında hüzne düşkün
Dalgalar;
Tutamam; tutunamam
Düşerim köprülerden; beton etkisi sen’li ayrılıklar;
Demir soğuğunda ellerim vapurları kucaklar
Sen son seferinde örtü gibi serilirken üzerime
Döşeksiz kalır senin için yatılan uykular;
Uyumam; uyuyamam
Yastıklarım batar hayallerimin okyanusuna,
Yosunlar kaydırır ömrümün tabanını aşk’a
Ve ben bir kez daha doğar sanırım
Ölüp kalırken aşk’ta;
Kalmam; kalamam
Yama tutmaz inandığım tüm bu dikişler
Patlak verir aşk sandığımın beslendiği dehlizden…
Güneş batarken sensiz tenime,
Acıyor canım; acıyorum kendime;
Tek çarem; şafağında saklıyorum
Saçlarını; kuytusunda akşamını
Kara gözlerinin…
Salına salına geçerken şiirin orta yerinden
İnancımın duvarına değdirerek avuç ayalarını,
Yıkıyorsun;
Enkaz altında şimdi sevenlerin papatyası,
Gömülüyor sensizliğin toprağına;
Üç yapraklı yonca dört olamayacak diye değil
Bir asi kır papatyasını çok gören bu aşk’a;

Altı harf, bir “elveda”
Yıldızların şahitliğinde, gecenin ayak sesinde
Sensizliğin sessizliğinde
Yalın ayak coğrafyasını değiştirdi aşk,
Arkasında tek bir iz bir dahi bırakmadan...

Değişmedim, değişemem
Silemem seni gök/yüzümden,
Gök/yüzümü senden silmek varken…