Seni kimseler sevmezken sevdim ben,
Herkes seni severken vazgeçiyorsun benden.
Öyle olsun...

Oysa ölümüne olsun demiştim aşkın.
Beni öylesine sevdiğini
Seni ölümüne severken anladım.
Ne acı...

Zaten hep acılardı senden bana kalan,
Bana hep acıları tattırdın.
Aç bırakmadın doğru!
Keşke beni acıyla doyuracağına,
Aç bıraksaydın...

Açıkta bırakmasaydın ama
Sarılsaydın sımsıkı, üşütmeseydin.
Ekmeğim olsaydın buğulu,
Evim olsaydın sıcacık...
Sen sokağım bile olmadın!
Öyle olsun...

Öyle olsun...
Hala bir şeylerin peşindesin ve söylemiyorsun.
Susuyorsan kininden.
Hala benimle derdin...

Her şeyimi aldın zaten...
Bu telaş niye, ne amacın?
Aldıklarını geri verip benden tekrar mı alacaksın?

Bu sefer kanmam...
Kuruttun bütün damarlarımı,
Bu sefer kanamam.
Kanayamam...

Ahmet Kastancı