deliksiz uykular kurtarmaz beni
bin yılın uykusuzuyum
düşlerimi çaldın
ninnilerimi vurdun
tüm zamanların öksüzüyüm


ne zaman beyaz bayrak açıp
teslim olmak istesem uykunun sisli kollarına
tekmil esmerliğinle sen geçiyorsun
aklımın kılcallarından
tuz dökülmüş yara gibi sızlıyor içim


ne zaman uykunun dizine koysam başımı
karabasan gibi üstüme çöküyor yokluğun
sen mışıl mışıl uyurken yatağında
ben yedi uyuyanlar divanına nöbetçi dikiliyorum


yoruldum artık
yılkı atlar gibi senin kollarına koşmak varken
ısırgan yataklarda geceyle sevişmekten
rüzgarda açık kalmış pencereler gibi hep kendime çarpıp
Soraya’yı taşlar gibi hep kendimi taşlamaktan
y o r u l d u m…


gücüm kalmadı sensizliğe
her gece yokluğunla kanlı bıçaklı olup
taze açılmış bir yara gibi kanamaya
cennetini hayal ederken
cehenneminden bile sürümeye gücüm kalmadı


bırak beni
bırak ve git
bari bu gece ürkütme içimin kuşlarını
kanlı bir kaftan gibi üstüme giydirip yokluğunu
bari bu gece uykumun kanına girme


hadi üfle kandiline gecenin


bir şeyler ört üstüme kefen gibi
gölgen gibi
uyuyacağım sevgilim
uyuyacağım sev
uyu sev
uyu
u…
…