emin misin
topladın mı kendinden arta kalan ne varsa
gülüşünü, öpüşünü
çocuklar gibi küsüşünü
aldın mı beynimin kılcallarından

iyi bak içime
senden ne bir iz, ne bir işaret kalmasın
ateşin koynunda bir bıçağı taze bir yaraya basar gibi
bas göğsüme yokluğunu
felç olmuş bu aşk
bir daha ayağa kalkmasın

hadi çek tetiği
bir gidişin hakkını vere vere
ezmeyi ezberlediğin kalbimi eze eze git
bana yükle bu aşkın bütün vebalini
bir deli rüzgar gibi ese ese git

gittin diye geçmem sevdamdan
puşt bir mermi gibi şarjörüme ihanet etmem

bir mızrak gibi dik ve erkekçe
çekerim acımı
kum fırtınasına yakalanmış bedevi gibi
şaşırmam kıblemi
en kallavi fırtınada bile uğramam başka bir limana
hep sen yönüne kırarım dümenimi

en fazla...
tutup rakının beyaz ellerinden
ya duvarları kanatırım yumruğumla
ya da duvarlara senin adını yazarım
kendi kanımla…