emin misin
topladın mı kendinden arta kalan ne varsa
gülüşünü, öpüşünü
çocuklar gibi küsüşünü
aldın mı beynimin kılcallarından


iyi bak içime
senden ne bir iz, ne bir işaret kalmasın
ateşin koynunda bir bıçağı taze bir yaraya basar gibi
bas göğsüme yokluğunu
felç olmuş bu aşk
bir daha ayağa kalkmasın


hadi çek tetiği
bir gidişin hakkını vere vere
ezmeyi ezberlediğin kalbimi eze eze git
bana yükle bu aşkın bütün vebalini
bir deli rüzgar gibi ese ese git


gittin diye geçmem sevdamdan
puşt bir mermi gibi şarjörüme ihanet etmem


bir mızrak gibi dik ve erkekçe
çekerim acımı
kum fırtınasına yakalanmış bedevi gibi
şaşırmam kıblemi
en kallavi fırtınada bile uğramam başka bir limana
hep sen yönüne kırarım dümenimi


bir değil bin ayrılık üstüme gelse
aşksızlıktan kırılsam
oturmam namahremin otağına
kanıma ekmek doğrar
el açmam başkasının lokmasına


en fazla...
tutup rakının beyaz ellerinden
ya duvarları kanatırım yumruğumla
ya da duvarlara senin adını yazarım
kendi kanımla…