yine kış
yine kar boran
yine tipi


sen gölgeni gölgemden uzaklarda eskitirken
yarasını kızgın demirle dağlayan dağ köylüleri gibi
yüreğimi kangren şiirlerle dağlayıp
kaya kovuğuna hapsolmuş sular gibi
bu kışta mı çürüyeceğim içten içe


ağaç kovuğunda annesini bekleyen yavru sincaplar gibi
gözlerimi yollara serip
bu kışta mı nöbet bekler gibi bekleyeceğim seni


sen ve senli anılar bir çengi gibi kıvrılırken beynimin kılcallarında
beyaz bayrak açıp
bu kışta mı teslim olacağım yokluğuna
eylül sarısı hüzünlerde
yaprak yaprak bu kışta mı ben döküleceğim


her kapım çalındığın da yıldırım hızıyla kapıya koşup
gelenin sen olmadığını görünce
kapıya
kapıyı çalana
kapıyı icat edene
galiz küfürler savurup
bu kışta mı yumruğumla duvarları kanatacağım


sen-sen diye çırpınırken kalbim
rüzgarda açık kalmış pencereler gibi
kendime çarpa çarpa
ve gelmediğin her günü hayra yora yora
bu kışta mı seni uzaktan uzağa seveceğim


yine kış…
yine buz gibi yalnızlıklar
yine hüzün krizleri


ahh yüzüne bakmaktan bile mutlu olduğum
bu kışta mı kanayacaksın içimde
can kesiği gibi…