susma hakkını kullanan kırgın bir rüzgarım
hadi es diye kimse üstüme gelmesin


çırpınmıyor artık içimde ki fırtına kuşu
kimse benden fırtına beklemesin


her yolculuktan eli boş dönmüş bir seyyahım
atlarım yorgun, ben bıkkın
dağına küskün bir rüzgar gibi kendi içime esiyor
tıkanmış bir baca gibi kendi içime tütüyorum
takvimlerle zaten kanlı bıçaklıyım
aynalara bile bakmaya korkuyorum


yakmayın içimin kuru otlarını y a k m a y ı n
yanınca…
kallavi bir orman gibi çığlık çığlığa yanıyorum


bilseniz ne sevdalar eskittim
bilseniz ne aşklardan sağ çıktım
her ayrılıkta kendi göbeğimi kese kese
bilseniz kaç limanı ateşe verdim


bu yara dikiş tutmaz artık
bir yerinden değil kırk yerinden kırık umutlarım
bu kemik bir daha kaynamaz


nazara mı geldim
lanetli bir büyücünün lanetine mi uğradım bilmiyorum
bildiğim
kuytu bir balkona hapsolmuş bir rüzgar çanıyım ben
hiçbir rüzgara artık şıngırdamam


acıdan sağırlaşmış kulaklarıma
avaz avaz bağırmayın aşkı
gök gürültüsü gibi gürleseniz de
can kulağıyla sizi duyamam


sormayın bana aşkı s o r m a y ı n
bir mezara su döker gibi sus dökülür dilime
lal olur konuşamam