ikide bir, senden sonrasını sorma bana
bunu yaz bir kenara
senden sonrası olmadı olmayacakta…


senden sonra, ufka serdim gözlerimi
balıkçı babasını bekleyen hasret kokulu çocuklar gibi
uykusuz, umutsuz seni bekledim
göndere çekilmiş bayrak gibi
hep sen dalgalandın surlarımda
hep senin yolunu gözledi nöbetçi kulelerim


senden sonra, dost sohbetlerinin en sessizi
arkadaş toplantılarının en hayırsızıydım
darağacına gider gibi sokağa çıktım
inime girer gibi eve girdim
komşuların en selamsızıydım


sokak köpekleri, kuşlar ve sen hariç herkese küskündüm
kırıktım, döküktüm, fazlaydım
sokaktan beni süpürdü çöpçüler
geçimsizdim, küfürbazdım, arızaydım
statlarda beni yuhaladı seyirciler


senden sonra, yeni yeni hobiler buldum kendime
bazen, kelebek cesedi biriktirdim avuçlarımda
yokluğunda işte böyle öldüm gör işte diye
bazen de işinin ehli bir kundakçı gibi
bütün limanları ateşe verdim
senden başka sığınacak limanım yok bil işte, bil diye


ah dudağıma konmuş en güzel ıslık


durup durup, senden sonrasını sorma bana
senden sonra, çivi çiviyi söker dedim
fondip yapılmış kadehlerle öpüşmeyi sevdim
gelmediğin her gün kalbime bir çentik atıp
zehriyle sevişen akrepler gibi yokluğunla sevişmeyi sevdim


“s e v e m e z s i n ” deme…


dikiş tutmaz yaralarımı bile sevdim ben
sen açtın diye…