olmaz deme
olur Abbas


bu iki yüzlü yaşamın avlusunda
senin de bileğin bükülür
fırtınada devrilen ağaçlar gibi
dal budak sende yerlere serilirsin
alaturka bir meyhanede parçalanan porselen tabaklar gibi
çatır çatır
sende kırılırsın


ölümden iki okka ağır gelince ayrılık
o çıkmaz sokaklarda sende kaybolur
unutturmaktan çok uyuşturmaya meyilli antidepresanları
sende yutarsın


en mutlu anında kallavi acılar etrafını sarınca
ali kıran baş kesen bir eşkıya gibi
tüfek çatınca kalbine mutsuzluk
değil erkek olmak yedi başlı ejderha olsan
sende ağlarsın


işinin ehli bir hattat tırnağıyla kazır göğsüne aşkı
sen aptal aşık zehirden şifa uman simyacı gibi
mutluluk umarsın aşktan
gel gör ki…
alınmayan bir selam gibi karşılıksız kalır sevdan
aynalara acımadı ki taklidi yapsan da
bir kaşık suda sende vurursun dibe


güvendiğin dağlar bir bir yıkılınca
içmem deme Abbas
sende gömülürsün bardağın boş tarafına
her kadehi duvarlara çarpa çarpa
sende içersin


bile bile, göre göre düştüğün bir pusudur aşk


düşmem deme Abbas
sende düşersin…