heybesini omuzladı gitti fesleğen kokulu akşam
çapraz fişek eşkıya gibi geldi gece
karanlığın saltanatına teslim oldu şehir
birazdan kimileri kıran kırana dövüşecek
kimileri kan ter içinde sevişecek
kimileri de ben gibi içten içe çürüyecek


birazdan nikotinli bir şiirin yamacında durup
bir sünger avcısı gibi seni çekerken ciğerlerime
ateş çemberinde bir akrep gibi kendimi zehirleyip
mutsuz su kuşları gibi gecenin sularını şıpırdatmadan yüzeceğim
çırpınsam
sen uçuşacaksın kanatlarımdan hep sen…


gecenin gergefine motif gibi işlenecek hüzün
hüznün lepiska saçlarında şiir
şiirin devrik kirpiğinde yine sen olacaksın hep sen…


b ö y l e m i o l a c a k t ı


kavuşmak için yalın yürek savaşırken
beyaz bayrak açıp
teslim mi olacaktık bu barbar ayrılığa
aşk bütün maviliği ile açmışken bize kollarını
ifrit görmüş gibi kaçacak mıydık aşktan


hiçbir randevuya geç kalmayan ben
iliğimden tut kemiğime dek geç mi kalacaktım sana
aşk için
uçurumlara köprü kurarken
böyle Zülkarneyn’den kalma duvarlar mı örecektim
aşkın o çiçekli yamaçlarına


seninle bile sensizlikten korkarken
şah damarıma saplayıp sensizliği
bir kalemde silecek miydin bizi güncenden


ah Harran’da çatlayan toprağım
ah Munzur’da çağıldayan su gözem
onca düşmanın içinde
birde sen mi vuracaktın
ben sana deli divane vurulmuşken