bir uzak sabahta denizin
rüzgâr toplar ellerim
...

herşey olabilir
karanlığın ruhu sustuğunda
nehir yataklarıyla suları sırtlar
bir ayağımda dünya
soluğum geçti buradan
az önce burada
yüzüme düş biçti ağaçlar
alnımın aydınlığı yosun dalgını çiçek

-dilsizim-


satır arası boşluğun güneş ısıtan lekesi
harf kıran üşümüşlüğün mevsim çığına astım ellerimi
geçip giden şeylerin su söylenceli gazelinde
aydınlatırken uzakları ateş
büyüdü saçlarımda kızıl
en çılgın dudaklar
g’özlerimin aynasını ıslıklar
kanar ay
buruşur parmağımın ucu
kelime ıslağına


ne zamandır burada
tepeli yumruğun çocuk ayaklı siluetine
kül döker yeryüzü
yüzüme baksın kuş kuytusunda
uyuduğum yol
göğsüme yapraklarını açan düş renginde
’sus’ geceyi...

zaman
şiirin derinliklerinde kayboluyor

herşey oluyor
kapatılan kapılar gemiler taşıdığında
gün buğün doğuyor