İşte bir 'Şiir' daha belki sayfalarca yorum yazabileceğim/yazılabilecek.. Bir çok duyguyu içinde barındıran, betimlemelerle, benzetmelerle ruhunuzu satırların içine, derinliğine çeken, orda durup düşündüren ve yeniden başa dönüp okutturan.. Ee şimdi gelin çıkın işin içinden, gelin de yazmayın böylesi bir 'Şiir'e yorum ve uzun olmasın:))
Neresinden başlamalı, hangi ucundan tutup dalmalı satırlara bilemedim! Çıkamamaktan korkuyorum 'Şiir'in içinden.. Yalnızlığın derin karanlığında, kasvet, hüzün ve burukluğunda umutsuzluk bulutları üzerine çökmüş parçalanmış, üşüyen, sızlayan, kendini/hayatı/yaşanmışlıkları(nı) sorgulayan 'Yürek' ve 'Şair' der ki ; Ah be hayat ah be yüreğim.. Yüreğimdeki 'Sızı'm. Aha taa şuramda sol göğsümde büyüyor. Büyüdükçe yürüyor yukarılara. Aklım ruhum bedenim karışıyor hepten.. Bu sızı bazen bir aşktan geriye kalan, bazen yaşanmasından korkulan bir ayrılıktan.. Kalabalığın içindeki yalnızlık kadar büyük.. Ölüm kadar soğuk. Acıtan.. Fırtınalar esiyor yüreğimde. Görün anlayın! Ah be zaman/hayat/insanlar keşke görebilseniz/bilebilseniz.. Anlayabilseniz nasıl da savrulmuş darmandağınık oluşunu ruhumun.. Öyle bir anda, zamanın bir an'ındayım ki; tenimin ölüm olmasını isteyecek, 'hiç' olmayı isteyecek kadar.. Hiç'likte tüm ağırlığınca var olacak kadar.. Sanki ölümlerin ardından, ölüm tadındaki ayrılıkların yanısıra ve en mutlu anların öncesinde gelip yerleşiyor ben tutunmak istedikçe umutlarımın kırıldığı/kırık olduğu tüm hüzünler içime. Sızlatır içinize girerken. Sızlıyor yüreğim be Anne.. Benim güneşimle ısınanlar, kendini bulanlar şimdi üşütüyor beni.. Gölgeleniyor ışığım.. Suskunluğumun içinde isyanım.. Ama korkma! Yırtacağım bu karanlığı. Delip çıkacağım o karanlığın içinden, inadına yıkılmayacağım. Kavuşacağım aydınlığa, o ışığa, gör bak yenik düşmeyeceğim hayata.. Biliyorum, bil, inan! Geçecek elbet! Zaman.. zaman gerek biraz sadece..
Şimdi.. Şu anda, sessizliğin çığlığında var gücüyle haykıran ruhum/yüreğim kağıdın parmağı kesmesi gibi kesilmekte.. İnce ince doğranıyor.. Doğruyor hayat/sevda/zaman/yaşanmışlıklar(ım) hepsi herşey/tümü şimdi sanki bir neşter.. Ve herbiri tenime asıldıkça asılıyor tıpkı/sanki ölüm, ölüm gibi, zulmet ve zulmetin karanlığı gibi..
Off be Sn. Şair off.. Dağıldım 'Şiir'inizle ben de.. En iyisi keseyim yorumumu da burada:)
Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz her daim..
Çok hakkıyla ve layıkıyla düşmüş güne. Can-ı gönülden kutlarım, tebriklerim çokca.
Saygı ve sevgilerimle...


sera. tarafından 7/17/2010 12:29:01 PM zamanında düzenlenmiştir.

...
Kabzası firuze işlemeli bir tabanca gibi daldı sokağın havasına. Kıyılarını aşındıran sorgulardaydı. Şah damarına saplanan sıcacık bir ter boncuğu aşağı bıraktı kendini. Cebinden oyalı mendil kadar hasretti. Hasretlikti, mektup kirpikleri gibi yanık yanıktı…

Ateşi sevmek kime yadigar kalır tanrı!

Ateşten evvel yanmış bir söz var bende kalbime kan gibi girmiş. Ölüm koyusudur sevdaya tutulmak. Ama kibirsiz bir renk yağmuru altındaki kelebek dansıdır gözlerinde üşümek. Kırlangıç bakışlarında alelacele susmaktır.

Pusuda bekleyenler var...
Çattım kaşlarımı...
Dışarı çıkamam...
Çıkamam dışarı kaşlarım var.
Al işte veriyorum: bunlar örgütsel dokümanları aşkın.
Bedeli ödenmiş...
Yarım kalmış...
Ölümcül bir sevda...

Göremezdi sokaklarında yaşadığına dair bir belirti. Oysa yüreğine hücum eden yaralı geceler vardı. Her uyandığında aramak, ardı sıra gezinmek vardı. Çünkü o vardı esmer teni üzerine ısmarlanmış zehir mavisi gözleriyle.

...
şaire şiire saygıyla

sol yanımdan başlar esmeye rüzgar
avuçladığı gibi senliği götürür mavi sulara
yatağında tatlı su
yastığında taştan yosunlar

hadi kalk
güneşi uyandıralım der
gece başlar kıskanmaya

hadi kalk
şehri diyarında büyüsün sensizlik der
ben seninleyken de tadıyorum bizsizliği



pardon :)

ama hep dostç.a :)