Sürmeli UykuAy mavisiyle asıldı güneş durduk en güzel yerinde ince aydınlığın kalabalığı eriyen sessizliğin soluğunda yorgun yeşil içeride hâr’lı bir ateş aynaya baktım nane kanatlarında sonsuzluğun uçları bulutlu bir sevda sabaha uyanan hiç unutmam sarışın esintide toprağa düş döken rüzgar’ı.. ağzımda havalanan kuş harfleri gölgeli tan’da kokum ayaz pencerelerin az ışıklı odaları imge yıldızlı sözlerinle bana bir gökyüzü çiz incelsin ayakbileklerim dilimin sandalı biçer buğdaylı zamanı kalbimin üstünde tohum toprağı yırtar -yüzümde sürmeli bir uyku- bir çocuğun sesiyle uyanır şehir uykunun avlusuna çoğalır serin gecenin boynunda güneş ey ruhumun gölgesindeki su tazeliği ay’ın ilk dördündeyken kalemin gün doğuyor bir yerlere kıvrılıyorum tenine özlem ıslağıyla.. başını suya vuran zamanda dudaklarımın yağmur çiçeği içim,karanlığın saçlarıyla akan orman ırmağı ışık tutan ellerime usulca seslen bir şiiri okuyorum diriliyor aynada takvim yeryüzü sükunetiyle.. içeride bir yerde yıldız kökleri g’özlerimin baktığı yer biraz deli ve kıvırcık yüzümün lekeli yangını vazgeçilmez ıslık.. cam gövdeli dağların tepesinde su atları iner düş basamaklarıyla sesime sonsuz bir yağmuru geceye dokur iç çeken boşlukların deniz göğsü Sus Ay mavisiyle açılır güneş |