gözleringözlerin diyorum susuyor cümle âlem konuşacak bir şey bulamıyor insanlar akıyor ırmaklar sonsuzluğa yeniden tanımlanmaya başlıyor aşk Tanrım diyorum Tanrım nasıl sığdırdın evreni bir çift göze bildiğim bütün diller yetmiyor gözlerini anlatmaya görseydi eğer dilsiz cellatlar dile gelir vururlardı boyunlarını ellerindeki baltayla gözlerin diyorum ebemkuşağı altında koşturan çocuklar bırakıyorlar oynamayı asılı kalıyor boşlukta yağmur damlaları toprak ha çatladı ha çatlayacak dünyanın bütün istasyonları sana çıkıyor adını haykırıyorum meydanlarda gözlerin diyorum durdurur bütün savaşları akın akın kucaklaşır insanlar kaldırır yapma sınırları dikenli teller değil gül goncaları donatır sınır boylarını gözlerin diyorum hangi azizenin uzak bir manastırda zincire vurulmuş günâhsız kalbi iman etmiş olmasaydım eğer râm olurdum sonsuz ecza olan gözlerine gözlerin diyorum uzun bir yol bitmesin diye emekleyerek yürüdüğüm düşümden düşüme gördüğüm yavaş yavaş öldüğüm şimdi ve sonra ne vakit düşsem gayyasına yokluğunun biliyorum aydınlığına tutunacağım gözlerinin "gözlerin diyorum,anlam kazanmaya başlıyor günâhım kadar sevmediğim dünya" ... Necat Uslu |
şiir gibi bir şiir okudum
yüreğine sağlık üstad