Son köşeSON KÖŞE Büzük bir tomurcuk kırık bir filiz Göğerdi gövdemde zamana inat Bugün den maziye sürdüğüm her iz Kırılmış dallarla doluymuş heyhat Her madde anlamsız her nesne yapay Gergefim çürümüş ve renkler silik. Hastalık içimde sanki deli tay Kodurdu kemiğin içinde ilik Nasılda aldattım kendi kendimi Aklımın sırtını nefsim ovarmış Görmedim tabuttan yansıyan im’i Gafletten dört yanım şeffaf duvarmış Yakıyor ensemi yılların harı Göğsümde arbede dilimde nalan Tezatların huysuz kem canavarı Ömrümden elimde sermaye kalan Ellerim duaya kalkınca bugün Buruşmuş aya’m da gördüm her şeyi Kemikler incelmiş derisi ölgün Artık döneceğim en son köşeyi İm : işaret |