Ve ayazın saklısıydı
Beyazlar...
Düşlerinin mi rengiydi söyle? Geceye sürüp durduğun kayboluşlara... Bir nişane miydi ardından? Bir taş attığında suya... Çember çember yayıldığı hissinde... Masal masal... Bıraktığın mıydı tebessümün misal? Söylenemeyen tüm kelimeler yetim... Toza, toprağa... Karanlığa ne yapsın rüzgarlar? Vakit zulmün cenderesinde, Yıllanmış bir sokağın terkinde. Bilsen... Hep yalınayaktı öykülerim. Ve ayazın saklısıydı, Beyazlarım. Gözyaşı kadar gizli, Bir gülücük kadar sahte. Oysa, Isıtmazdı ateşler... Işıtmazdı da... Beyazlara atardım hep, Karasına müştak tüm düşüncelerimi... Ve ansızındı tüm saatler. Yıllar ve yıllar, Peşimi hiç bırakmadılar... Ama... Kirlettiler, Beyazlarımı kirlettiler. |