GözlerinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sessizliğe bakan gözlerin serencamıdır aşk...
Buğulu bir çöl vaktine kirlenmiş harfleri savururken fırtına, geceye boyun eğen gözyaşlarını teselli etmeye çalışır ay ışığı... Ve son nefesin çığlığına örtülür kumlar... Yağmur... Kim bilir ne zaman arz-ı endam eder sulamak için... Sevdayı...
.
. . Esrik bir kaybolmuşluğun barınamadığı koylar misal Suskun bir yanım, gözlerin… Gel demelerime inat Duyulmaz hiç çığlığı sessiz harflerimin… Ama yine de Senli Ya da sensiz olması farketmez şiirlerimin… Yeter ki aklımdan çıkmasın ömrümce sır sır Gönlüme o ebedi demirlemelerin… . . Sanki Yüreğime bir yanıp bir sönen deniz feneri bu hallerin… Tenha gözlerinden süzülen ömrüme ziyan menevişler Çıplak ayaklarında bir harelenme kadar serapa gel gitler… Bir kırıma uğramış gibi siyah Yıkılmış kasabalar gibi bedbaht… Söyle… Bir asrın hikayesi misin toprağına uzanamadığım… Çıkıp gelmişsin otağıma Haber vermeden... Ama neden bir duman gibi serapsın hâlâ öyle Söyle… Tenime Titreyen tenime… . . Oysa… Hırpalamakta vakti bir ezgiye kapılı gecelerimin terennümleri Ama bir ölüm vakti Ama bir, toprağa sürgün beden misali Öylesin Sabahıma kast etmiş bir kurşun olup Kanatıp içten içe yorgun yüreğimi… . . |