Kapılarİşte şimdi kapılar, art arda kapanırken yüzüne çarpıyor bir bir hakikatler Yağmur bulutları öfke rüzgârıyla beraber dolaşıyor vicdanının gökyüzünde, nedametle Sen ağlamayı öğrenseydin, bir yetimden, bir öksüzden, bir evsizden ve ders alsaydın gözlerini gözleriyle buluştursaydın sahiden, nedametinin nabzı durmazdı, geçerdi içimden Titrek sesler gökyüzünde süzülen kuşların kanatlarıyla dağıtılırken kâinata Gönül hânemin kapısı açılırdı kim bilir, vicdanla buluşan, ağlamaktan utanmayan, sana... |
Saygı ve selamlar.