Bitmez tabii ki, insanın kendisini sorgulaması saygıdeğer Tüya... Ve dediğiniz gibi hiç bitmemeli bu sorgulama hatta ömrünce hesaplaşmalı da insan kendi ile... En can alıcı noktasını öyle güzel ifadelendirmişsiniz ki, sayfamı onurlandırıp kıymetli yorumunuzu sayfama bıraktığınız için çok çok teşekkür ediyorum size...
Sorgulamaların olmadığı bir yaşamı kabullenen insanın, olabildiğince kısır bir yalınlığa kendini mahkum ettiğini dahi bilmesi mümkün mü? Oysa, insanın içine yerleştirilmiş en güzel hasse (duyu ve özellik) ve duygulardan birisi aşk ise, öbürü de muhakkak ki düşünme, sorgulama kabiliyetidir. Ve her aşk, zaten ömrünce yüreğinde taşıdığın bir sorgulama değil midir?
Şu an bunları yazarken dahi, yürekten kaleme doğru bir mecra bulup seyelan ediyor ki düşünceler, vesile olduğunuz için çok teşekkürlerimi sunuyorum. Bilmukabele, dostluk, saygı, selam ve şiir ile...

Çok çok teşekkür ediyorum üstadım... Hiç yalnız bırakmayan ve yorum yazarak katkı sağlayan yüreğinize sağlık...
Saygılarımı sunuyorum.

Sayfamı onurlandırdığınız için çok teşekkür ediyorum sayın şair... Beğenen ve yorumlamaya değer bulan yüreğinize sağlık... Saygı ve selamları sunuyorum. Var olun...

Gözlerin içe işleyen o ışığına kendini kaptırdığında insan, değişmiyor mu ki her şey... Ama dediğiniz gibi, kapanmayan bir yara da olsan, o samimi ve içten, saf ve temiz duyguların devam ettirilmesi değil midir gerçek aşk?

Yorumunuzla sayfama değer kattınız sayın şair... Çok çok teşekkürlerimi ve saygılarımı sunuyorum.