İkraoysa aşk reddiyesiydi aklın ve bilcümle inkârı imla kurallarının ben yağmur kavmindenim kadın bundandır dolup dolup boşalması gözlerimde bulutların meylim toprağa ruhumda izi binlerce kırbacın beynimde kendime dahi sormaktan korktuğum sorularım ben en çok yağmur yağarken ağlarım cenin olup sokulurum gecenin koynuna sana,bana en çok da günahsız çocuklara ağlarım gözlerin hurufu mukattaa bildiğim bütün surelerden öte müteşâbih ayetlerden evlâ parmak uçların uçsuz bucaksız ovalara can veren dingin nehirler dolaşır atlasında tenimin patlar şahdamarımda aşkın çeşmeleri uzanır göğe boynum soluğun babilin asma bahçelerinden kalan ılık ıtır kokusu saçların belki kemend boynumda yahut uzun ayrılıklarda gözlerimde oluşan hasret arpacığına şifa ilk vahiy “ikra” başladım gözlerinden okumaya reddettim bütün alfabeleri kirpiklerin istisna kovuldum bütün dergâhlardan günahkâr bir fakiydim heybemde dudaklarından derlediğim dua şehirler gezdim gölgeler saydım ölülerden bazen gökte yıldırım bezen kızıldenizde asaydım bazen de dağ yollarında ağlayan kaya tuttum yarandan öptüm bu kirli zamanda antik çağdan kalma anladım aşk olmadan bulutların arasında uçan göçmen kuşların kanadında silik bir noktaydım Necat Uslu |
Buğra Kınaç tarafından 2/25/2020 2:21:29 AM zamanında düzenlenmiştir.