ve sen
kabuğuna düşman
aslını inkâr
iflah olmaz bir yarasın

bir sevgi düşün ki matilda
iyileştikçe yaralayan
aklaştıkça karalayan
bir bedende çürüyen iki can

sordum yaradana gecelerce
uyuştu dilim ayetlerce
temize çekmek için seni
bölündüm yokluğuna hece hece

içtim dört kutsal kitabı kana kana
rastlamadım hiçbirinde
kutsananın küfre dönüştüğü
küfrün kutsandığı
hiçbir tümceye

çevirdim takvim yapraklarını
tersine doğru
durduğum her durakta
bir çeşme damıttı acıyı içime

hangi kapıyı araladıysam hüzün
hangi pencereden baktıysam acı
dedim ki kendi kendime
‘’üzülme’’ demek ki buymuş
senin kısmetin de

yeni bileylenmiş bir bıçak düşün ki
durmadan dönüyor
kadim bir yaranın içinde
ve binlerce deve dikeni
ağzımın içinde
susuyorum öylece

mevsim hazan
dışım ayaz
içim çöl yangını
ve saklımda hatıralar
siyah-beyaz

ellerimi ovuşturuyorum
iki yabancı gibi ellerim
bir uçurum düşün ki
korkunç ve derin

gözlerim desen
hani o sana bakınca
yakamozları kıskandıran gözlerim
günlerdir asılı bir boşlukta matilda

dil yarası diyordu annem
derme çatma çocukluğumda
hatırladığım kadarıyla
dil yarası öldürmez adamı
ki öldürse daha iyi ya
yaralı bırakır bir ömür
yalnız dolaştırır
kalabalıkların arasında

bir ömür anlatıp dursam seni
şairlerden şiirler
ressamlardan tablolar da çalsam
yine seni anlatamam ya
hani diyorum ki anlatmaya çalışsam
en iyi ihtimal
ben bir deli olurum
sen tanrının avuçlarımdaki kalbi

şah damarıma değen soluğun
hâlâ sıcak
sıcak,yumuşak ve kadifemsi
ve ölene dek öyle kalacak
kadifemsi ve sıcak

sesim boğazı kesilmiş
bir ceylanın sesi
boğuk,hırıltılı ve korkunç

seslensem bir kuyuya
dirilir Yusuf
can verir Züleyha matilda

uyku desen
kaf dağının ardında
hemhâlim kafesteki kuşlarla
kafes dediysem göğüs kafesim

boğuyor beni intihar kuşları
sigaramdan nefes aldıkça


‘’susmak diyorum susmak
tükenmek değil de nedir
bunca konuşan nesnenin dünyasında’’

ne denli bir sürgünse payımıza düşen
hayra alamet değil
biliyorum bu sürgün
yürüyorum kara bulutlar arasında

örttüm üstünü kalbimin
ayrılığın kalın örtüsüyle
ben sana hasret
kendime gurbet
ve bu hasret sonsuz bir nehir gibi
akıp gidecek içimin kurak topraklarında
vuslat türküleri söyleyerek

ve şunu unutma matilda
bir sığınak bulalım desek
gidecek yerimiz yok
kendi cehennemimizden başka
...

Necat Uslu