Karanfil'in İntiharı
I.
Soğuk yatağın ısınma isteği Göz altı çukurlarımı dolduran yalnızlık Bir karanfilin intiharı Ölüm bu akşam başımı döndürüyor Doğrusu bir papazla gülüşmüştük Onca kış hüzünleri sırt sırta Neler yoktu ki akşamlarımızda Sessizlikle başlayan aşklar Bir kuş öteden bana doğru uçarsa Büyük puntoların savaşı başlar "ve ölüm perdenin arkasından sırıtadursun" - Benim güzel nefesim, sevgilim ölmek! Böylece başlar kayboluşum Yüksek binaların kalabalığı Buyurun ölümü tadalım birlikte Mezarı ellerimin sevinciyle kazıdım Sahipsiz kedi sırtıma uzandı Sahipsiz kedi beni seviyor Sahipsiz kedi kadar seni seviyor muyum Doğrusu bir papazla gülüşmüştük Pazar sabahı yalnızlık seremonisi II. Avuçlarımda terleyen Ağlayan yüzün eskizleri Nefes nefese kalıyorum sıcak güneşte Uzak memleketin içime doldurduğu Gül kokusu (Yalnızca saksıda büyüyen çiçeğim var Korkusuzca yokuştan düşmüşlüğüm Özgür bırakıyorum içimdeki maviliği Ele sığmayan mutlulukları) Kendimi olur olmadık kaybediyorum Neredeyim İçimdeki sesler kulaklarımı kemiriyor Neredeyim Anımsamak bugün iskontolu! Belli belirsiz özlemler dahil değil İşte insanlar, işte kimsesizlik İşte buradayım bütün yalnızlığımla İşte o sesini duyamadığım mutluluk Kendimi bulamıyorum bugün salı Takvim yaprağını tütüne sarıp yokuşlara bırakıyorum Sözgelimi alışılamamış kış mevsimi III. Gidelim gidelim Böylesi şarkılar ağlamak için var Bak işte duyuyor musun Mutluluk kapı ardında Bir ya da iki kere öpüyorum gözlerinden Üstümde mavi armalı gömlek var Gözlerindeki gökyüzünü kamufle edelim Gündüz olduğunda yola koyulan kaplumbağalar Güneş seninle var seninle yok Kokusundan tanıyorum bu hüznü Cevabı bulunamayan o sorular Şimdilik unutalım ölümü Üzerine giydiğin salaş gökyüzü Güneş seninle var seninle yok - Benim güzel nefesim, sevgilim ölmek! |