I.
Nasıl oluyor ki böyle
Böyle diyorum boylu boyuna uzanan ipler
Tutup yine sarıyor uçtan uca
Birden fazla bilinmeyenli denklemler
En dibinden çıkageliyor defterlerimin

Kutular diziyoruz kar pasajında
Pek bir sıcaktır bakışları güneş gibi
Bir mızraktı iki oktu derken
En yüce tanrılara kafa tuttum
Yıktım bütün ibadethaneleri

Etrafında dönen bir üzüm tarlası ve
Yakalanması pek bir güç keçi
Sarılıyorum, boynuzluyor
Tutuyorum hırlıyor ve beni
Bir kere daha ağlatıyor keçi

Seni düşlüyorum uzun vadiler boyu
Deniz mavisi,
Gök kırmızısı

II.
-zenginlerin çayı viskidir-
Unutmayınız efendiler:
Bir gün gelecek, bizler
En güzel barbekülerde çaylar pişireceğiz
Yutkuna yutkuna, çiğneyerek içeceğiz

Belki benim boynumdan akar aşağı
Omuzlarımdan sızar bir kış gecesi
Süzüle süzüle dökülen yaprakları bir
Tırpan ezdi işte kuru soğuktan
Kumaşları yaktım, boynun ısınsın diye
Eh, ben de üryan kaldım yıllar boyu
Soluğuna ihtiyaçlı, dokunursan da ihtiyatlı oldum
Kum kaldıran rüzgarı bunlar şiir kadın
Sussan da susmasan da ifade etmiyor işte
İşte diyorum bu yüzden

Bir sigara daha yakıp düşlüyorum seni
Deniz mavisi,
Gök kırmızısı

III.
Beyoğlu’nda bir sergiye katılıyorum
Sergiler ne kadar masumane bir yaklaşımla gülümsüyor
Utanıyorum çıplak bir resmin bakmasından bana
Belki de bakışlarını kaçırmasından göğün
Korkuyorum kırmızı karışmış mavisinden denizin
Korkuyorum sergiler gülümsemeye devam ederken

Velev ki gideceksin sen ve ben
Bir sergi daha açacağım geçtiğin tüm yollarda
Olmazsa yakacağım tüm şiirleri işte
Nasıl derler, nasıl anlatırlara kalmadan
Gömüleceğim kuma.

Ama sen gitmemelisin
Günler boyu, beyazlaşıp buruşmalısın yanımda
Bir istasyon boyu düşlemeliyim ben de seni
Tirenler kalkmalı, dumanlar tütmeli
Deniz mavisi,
Gök kırmızısı