I.
Biz buradaydık seninle
Gökyüzünün sonunda
Üç tramvay ve begonya
Begonya, ses
Bende herkes var diyen kızın ağlak inlemesi
Dahası
İki denizin ortasında deniz ile
Dağınık, renksiz eski bir tiyatro
Üstelik seviyorsa bir de ışıl ışıl güneşi
Kulağınızdaki sesi açın;
Eylül’ün gelişi

Çok eski bir haberci
Veli Bey ile tanıştık saat 19:17
Otobüsler ile iç içeyim
Kalabalığım, tenhasına düşene dek
19:22
Gün soluyor, begonya batıyor
Korkuyorum gözlerimi sensiz ve başka şehirde açmaya

II.
Bir semt esnafının asimetrik rüyasında
Kasalar boyu istifler ve demir kepenk
Hatta hiç uçmamış balon
Kandili sönmüş sayısız mavi
Yol kenarındaki meraklı kalabalığın sebebi
Sesi
Doğumu yağmurlu bir güne denk gelen
Yıllar yılı esnerken kaburgası kırılan, neyi
Ve neyle
Bulamıyorum kendimi.

Gidelim!
Sahra Çölü’nde heykellere
Gözleri yanmış bir kaktüs
Yani sesini duyduğumda kabaran göğsüm
Ve hayret! uykusuzluktan gözlerim siyahken
Böyle yaşıyor içimde, neyle
Yaşarsak epey yaşarız seninle.

III.
Pencerelerimiz şaşkın
Perdeler ölümün kanlı sesi
Yeniden çalıyor kapının zili
Hey, hey!
Orada başladı gökyüzü
İki noktanın sonsuzlukta buluşması irrasyonel
Güle oynaya bulduk birbirimizi

Yedi çiçek koymuşlar sekiz ayrı saksıya
Şuraya kedisiz şuraya kedili
Ellerinin güzel pembeliği
Ondan mı? İşittim
Konuşur gibi yeni alıcısıyla

Gün-güne gebe
Tek yemekle akşam etti, ne yapsın
Kapıdaki boynuzlu yılan... yaşama yetişeyazmak
Gün erkek oldu
Gün senin oldu.

IV.
Şurayı götürün dedim onlara
Cizre’de ölüm sofrasında
Haziran’ı ezdik, çok oldu
Oldu. Düşlerin aynasında ayçiçeği tarlası
O zaman anlatırım dedim onlara
Kapı önümün niye savrulduğunu
Anlatırım:
Devlet bekâsında nice kavga etmek

Kabalarım senin avuçlarında
Dudağının bir köşesine gizlemiştim. Oradan diline
Kurcalama. Bulunacak bir şey yok
Sen ağrıyan başın, ben unutulmuş gülüşümle
Özenle buldum kendimi
Özenle buldum seni
Yerleştirdim saksıya yedisinden sekizine
Begonyalar da kokar,
Unutmayacağım.