Yorulmuş Tekrarlar
karmaşık bir şeydi
sıkışıp çoğalıp parçalanıyordu duygular yüzünün tenhasında yok olduğum var olma telaşlarım bir bulut habercisinin anısı değil içindeyken dışarı savrulmuş yeni düşünceler tazelerken kalbimi aynısıymış gibi ellerimi tutan sevinç taze başlangıçları severken çabuk değişen çekiciliğine karşılık karşılık verecekken azıcık veda edişlerini kutsayan ışığın gölgesiyle yetinmek ne garip yalanlarla değiştiriyorum yerimi yorulmuş tekrarlar çizsem benzeme gayesini göğsüne iliştiren içi boş akislerin yeni sayfalarında bizi tanıyan kimse çıkmıyor huzurlu anımsayışların zulasında renk değiştiren dalgınlık ezgisi ne zaman yüzene baksam karmaşık bir aşk şarkısı söylüyordu gözlerin. |