Şehrin Tam Ortası
Gürültü çıkarmayın sakın
Bozmayın tılsımı Ben bu büyülü an’ı oluşturana kadar Nelerden geçtim Ne yollara girdim içimde Ne çıkmazlara sapıp geri döndüm Bir tek bu bakışı kondurmak için Bu güzelim bir çift çukura Sularla doldurdum onları masmavi Göğün yansıyacağı kadar berrak sular “Önceden de maviydi gözleri” demeyin sakın bana O mavide ben yoktum ki Benim yüzmediğim bir denizde Nasıl duyabilirim ki tenimde suları Nasıl özgürleşebilirim Neyse ki girmeyi başardım içine o denizin Büyük kulaçlar attım daha ötelerine varabilmek için Şimdi siz kahkahalarınızla, çirkin sözlerinizle Bozacaksınız bu büyüyü, öyle mi Aşkı yaşayacak bula bula şehrin ortasını mı buldunuz Der gibi İlle de tenhalarda, köşelerde yaşanacak bir şeymiş gibi Aşk denen tılsım Utanacak, saklanacak bir günahmış gibi Ama ben o denizi şehrin tam ortasına getirmek istersem peki Simidimi bölüşmek istersem güvercinlerle Şu küçük kızın ayakta kalmayı öğrenme çabasını Paylaşmak istersem annesiyle Düşme tehlikesiyle yalpalarken küçük kız Annesinin kalbiyle bir etmek kendiminkini Aynı ürperişi ben de duymak Ve küçük kız tehlikeyi atlatıp Dengede durmayı başardığında Annesinin çektiği derin oh’un aynısını çekmek uzun uzun Hayatın bu tarz dokunuşlarla Havalanmaya başlayan ayaklarımı yere indirmesini istersem Şehri ve insanları kaybetmeden Kulaçlar atmayı sevgilimin gözlerinde Onun denizinde yüzüp özgürleşirken Kendi denizimi de var etmeyi bir yandan Şehrin tam ortasında bir denizi var etmeyi |