Öyle bakıyorsun ya bir şeyle doldurur gibi O boş yeri… Aslında boş da değil ya!.. Koltuk var tam o noktada; Bakışlarınla yok edip boşluğa çevirdiğin, Başka bir şey koymak için yerine…
Neden sevmedin ki sen bu hâliyle bu evi?!.. İlle başka bir şeye çevirmen gerekti… Sadece koltuğu olsa iyi, İnsanları da yoğurdun durdun… Oyun hamurun olduk senin hepimiz; Bir çocuğun ellerindeyken Çok güzel bir anlama bürünen…
Ama daha ortada olmayan şeyler Değildik ki biz?.. Yaratım aşamasında Kadın ve çocuklar..?! Tamama ermiş, son noktası konulmuş Şekillerdik ve üstüne üstlük O şekli kalıcı hale getiren bir şey vardı, Senin hiçe saydığın: Ruhlarımız…
Yani öyle anaokulu çocuğu gibi Yoğuramazsın bizi, Kafandaki aileye çeviremezsin! O koltuğun yerine koyduğun her neyse, O koltuk gibi beni de başka bir yere koyup Yerime başka bir şey… bir kadın belki, Koyamazsın!..
Öyle göstere göstere, “İstediğim gibi değil şeklin, Başka bir kadın ol!” diyemezsin bana, O koltuğa derin derin bakıp da…
O kadını o koltuğa, Evin baş köşesine oturtamazsın yani, Hayalinde de olsa…
Ben seçtim o koltuğu çünkü… Ellerin hâlâ sıcacıkken…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BOŞLUĞA ÇEVİRDİĞİN şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
BOŞLUĞA ÇEVİRDİĞİN şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Düşündürdü şiir uzun uzun. Aslında hani sayıları hiç de azımsanacak gibi de değil böyle insanların. Karşısındaki kişi ya da kişileri oldukları gibi kabullenmeyip de kendi kafasında kurduğu şekle oturtmaya çalışan insanlar. Ama aynı şey kendilerine yapılsa asla kabul etmezler. Boyle insanların kafalarında oluşturdukları nasıl olursa olsun, değiştirmeye çalıştığı insanların karakterleri ve ruhları var. Şiirin de ifade ettiği gibi.
Zaten hiç kimse de bir başkasının demesiyle değişmez kolay kolay kaldı ki neden değişsin.
Oysa değişmemiş hâliyle oluşmuştur sevgi. Bunu da hiç anlamam. Sevdiğin bir insanı öyle sevdiysen niye uğraşıyorsun değişsin diye
Etkileyici bir şiirdi. Seviyorum bu kalemden şiirler okumayı En çok da farklı konuları ele almasını ve ifade etme tarzını sanırım.
Çok haklısınız… Bir zamanlar o kadar yoğun duygular hissediyorsun bir insana… O duyguları, olduğu hâliyle, O’na ait tüm özellikleriyle birlikte hissediyorsun doğal olarak… Aşık olduğun insanı var eden de zaten o özellikleri…
Sonra da o insan hayatında kalıcı bir yer edindiğinde, zaman geçtikçe doğal olarak kalbini ilk zamanlardaki kadar coşkuyla çarptırmamaya başladığında, duygular daha bir durulunca; birden önceden gözüne çok hoş görünen o özellikler birden olumsuz yönde bir etkide bulunmaya başlıyorlar. Hatta o özelliklerden kimilerini değiştirmeye zorluyorsun O’nu… Bu büyük bir saygısızlık bence: Önceden yaşananlara da, o yoğun duyguyu yaşatan insana da…
Bu herkes için geçerli değil tabii… Aşkın ilk coşkusu geçmeye başlasa da daha başka türden ve bence çok daha değerli, aşkın kör eden tüm aldatmacalarından uzakta, çok daha sahici bir sevgiye bırakıyor aşk yerini kimilerinde… Neyse ki öyle insanlar da var. Onlar olmasa sevgiye inancımızı tamamen yitirirdik herhalde.
Düşündürdü şiir uzun uzun.
Aslında hani sayıları hiç de azımsanacak gibi de değil böyle insanların.
Karşısındaki kişi ya da kişileri oldukları gibi kabullenmeyip de kendi kafasında kurduğu şekle oturtmaya çalışan insanlar.
Ama aynı şey kendilerine yapılsa asla kabul etmezler.
Boyle insanların kafalarında oluşturdukları nasıl olursa olsun, değiştirmeye çalıştığı insanların karakterleri ve ruhları var. Şiirin de ifade ettiği gibi.
Zaten hiç kimse de bir başkasının demesiyle değişmez kolay kolay kaldı ki neden değişsin.
Oysa değişmemiş hâliyle oluşmuştur sevgi.
Bunu da hiç anlamam. Sevdiğin bir insanı öyle sevdiysen niye uğraşıyorsun değişsin diye
Etkileyici bir şiirdi.
Seviyorum bu kalemden şiirler okumayı
En çok da farklı konuları ele almasını ve ifade etme tarzını sanırım.
Sevgiler 🍀