İlk kez kımıldar gibi oldu yaprak... Güneş herkes kadar ısıttı beni de. Çay kaşığı şıngırdadı bardağın içinde Neşeli bir gülüş gibi... Her şey de gülümsedi.
’’Ya bırakırsa beni?!’’ dedim. Tesadüf olamazdı çünkü, O varken olabiliyordu tüm bunlar. O kocaman el bir yerinde durmalıydı masanın. O zaman kaşık şıngırdıyordu böyle, Yaprak rüzgârı hisseder oluyordu.
’’Kalkalım mı?’’ dedi korktuğum gibi Ama gözleri veda ediyora benzemiyordu hiç. Veda ettiği burasıydı sadece... Dalga sesleri, Bu kıyı, Balıkçılar Güle güle diyorlardı ona. Ben demiyordum... Çünkü beni bırakmıyordu arkasında. O kocaman eli uzanmış, Elimi bekliyordu vermem için. Bana en az ait parçamı Benden bir parça yapana kadar Saklamak istiyordu O kocaman, güven dolu yuvanın içinde.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Güven Dolu Yuva şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Güven Dolu Yuva şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.