YİNE DE KENDİMİZİ İYİ BİLİRİZ USTAM !B/abasız çocuklar düşerken serçe parmağımızdan Ninniler söylüyor bir annenin rüyaları Hançeresi kanarken serçelerin çığlığında Bütün yolların boynu inceliyor Elif yalnızlığında ağlarken usul usul her gece Neden inzivâya koşuyor şefkâtli kanatlarımız ustam ! Asl olan aşktı mâdem ravzâ-i gülde Aşk için Aşk ile yaratıldık Tüm annelerin hakkı yok mu üstümüzde ustam ! Gözleri k/aymalı gecenin ustam ! Bir gün /ah darağacında sallanmalı Ve icâzete buyur etmeli ay g/izinde Yine fecrinde aydınlatmalı karanlıkları Güneş görmek istiyor gönlüm ustam ! Kristâl bir kandil içerimde tütüyor Yetim saçı dolanıyor avuçlarıma Gönlüm ki süveydâ ! Kırgınım üstelik Tüm kuşlar şahit buna Biz duâlarımızı titretmekten yorgunuz ustam ! Kabahatimizin özrünedir ağıdımız Beş vakit seccâdemizi ıslatan aşk hatrına sabrederiz Kutsalımızda düğümlenir dillerimiz Oysa Sükut kadar naçardır hem hâlimiz Ak alnımızın alazlı yangınlarında Ruhsarı kül olmuştur tasavvurumuzun Bir nidâ serilirken utançlı yanlarımıza yeşil kubbelerden Son tren de kalkmıştır düştüğümüz yollardan Yine de kendimizi iyi biliriz ustam ! Yine de kendimizi iyi biliriz... |