ÖLÜNCE SEVECEKTİM SENİ’ sanmaki bir çocuğun saadet çağındayız dört başı mamur değil öldüğümüz hayatın ’ son harman yerinden de sürgün edilmiş gibi pervâneye tutukluydu kuşların kanatları mükafat bekler iken talihin ellerinden şemsin nârına yanmaksa sadece bir hayaldi aşka dair kıvılcım uç verip tüttüğü gün bulutların terine saklardık çiçekleri çünkü izâhı yoktu dirilişe emsâlin yanılgıydı neş’esi özlenen bir baharın günler sükût rengiyle esince obamıza fikrimizi yakardı eskilerden bir resim erguvan dallarında ç’ağlarken pembelikler kırılırdı tebessüm dudaklarda son defa vuslat ölümle biten yegane göçtü madem ruh yangını bedende süresiz ve derindi an ki gökte bir çığlıktı nihayetsiz bekleyiş yağmurlar çağırmakta kafi gelmeyecekse bırakalım yerince otursun bütün taşlar aşıklar savaşlarda yitip gitmesin diye bırakalım var oluş olsun destanın adı yağsa dahi üstümüze kasırgayla bir buyruk gözle izan deseler vursalar son turnayı gidenlerin ardından bakmayacağız artık |
Alkışlıyorum kalemini
Yüreğine sağlık
___________________________________________Selamlar