’ ben hiç şımarmadım biliyor musun
aşk masalından uykular getirir misin bana ’


gözlerim mi?
tek söz edilmemiş bir ezberden ötesi değil...

evet özlemler;
gri bir bulutun ardına gizliyor tüm manaları...
sonra ben
kırılan bir dalın hatırasına sarılıyorum.
vakitsizim,
eksiğim...
düşmek tabiatımızda vardı belki
ama yenilmedim
ama vazgeçmedim...

yüzümü her sana döndüğümde;
saç rengimden düşen siyahlar,
ardın sıra dizilen yakarışımın güncesiydi.
geceye set ören başkaldırışların,
gözlerimden çalınan ışığın yabancısıydı.

büyük kentlerin varsılıydın oysa
iki adım ötesinin yoksulu...
yurtsuz kalışımdın
ama hep sendin uykumdan böldüğüm.
soluğumun tükendiği anlarda,
yeni bir yol çizme cüretiydin.
su sesiydin,
avuç içi kadar toprağıma sızan...

gece dediğin nedir karanlıktan başka?
inandığım bütün yalanların gölgesi;
gibi bir başıma
gibi senden uzak...
ama seni özleyip,bir rüyaya dalar gibi dalıp gittiğim anlardı.
mevsimlerin geçiyor oluşuna içerleyip,
düştüğüm yolların ardı sıra koşan rüzgarlara inat;
bir sağa ,bir sola sallandım yaprak misali...

bu öyle birden bire olan bir şey değildi.
sesim bütün sokakların sarhoşuydu anlasana!
affetme, bırakıp gidersem seni bu hayalden...