Özüme Bakınca Gördüm
Seyyahım ben bir geceden güne,
Hafızamda boy boy, kabile kabile insanlık Üryan hayatın tüm gerçekleriyle; Bozkırlarını kokluyor ayaklarım Güneşin değdiği elemli, buruk, Varoşlarını koca kentin; Kimi zaman kalabalık bir şehrin Telaşlı insanlarının dertlerine çöreklenir, Dertlenirim, demlenirim, Ürkerim de biraz İçten içe… Beyhude bize masallarda anlatılanlar, Kurtlar masum şimdilerde; Fabllarda çakırkeyif de olsa kargalar, Rutubet soluyor yıkıntılarda yeni doğmuş yavrular! Ben gülmenin lüks olduğu hayatlar gördüm uzaktan, Çeşniliydi elmacık kemiklerine düşen damlalar; Ve üleşiyorlardı kaderlerini köprü altı insanları Bir gazete yaprağındaki manşete sarılıp ısınarak “ Anne elinden çıkmış lezzetli çorbalar”… Ben atlas kumaşlarla bezeli insanlar gördüm Bastıkları ekmeğin farkına varmadan arşınladıklarını hayatın, Yan sokakta yalın ayak, kapı önlerinde En kurusundan bir dilim ekmek ellerinde Suratları çilli, içleri misler gibi Kehribar kokan çıtı pıtı kadınlar gördüm; Bir tabureye iliştirilmiş vücutları, Sahip oldukları tek bir fistanı Gülmekle ağlamak arasındaki köprüde Takılı yazmalar gördüm; Parfüm kokusu yerine çok tezek koktu üstüm, Çocuklarının soğuk bedenine sarılıp arşa çağlayan Çok anne gördüm; En çok da otopsi raporunda beslenme eksikliği Üstü kapalı “açlık” yazınca, romanlardan değil Ben gerçeklerden büyüdüm… Seyyahım ben bir geceden güne, Salkım salkım meyve veriyor hayata dönük yüzüm, Ben gözümle değil gönlümle gördüm; Bir pamuk tarlasına vererek sırtımı Göremesem de göğü süsleyen yıldızları, Şükredip, ummana dalmasını Yaradan’ın içime hakikiyatı saklamasını Özüme bakınca gördüm… |
Göremesem de göğü süsleyen yıldızları,
Şükredip, ummana dalmasını
Yaradan’ın içime hakikiyatı saklamasını
Özüme bakınca gördüm…
ne güzeldir öze dönüş...
kutluyorum..
saygı ve sevgilerimle...