Ah şu koca şehri topa tutan
İrticai bulutlar!
Sema nasıl da haykırıyor zulmü
İşitebilen kulağa
Ne mutlu, idrak eden dimağa!
Ad’sızdı bu acı, tüm dillerde
Tek bir mimiğe sıkıştırılmış bir iç çekişti
Sadece…
Ama nasıl bir iç/çekişti o ?
Balığın kılçığını çeker gibi bedenden
Tırtıklı, tek tek hücrelerinden
Söküp atarken
Paçavra gibi…

Bayram…
Şştt, aman duymasınlar!
Yasaklı kelimesi memleketimin
Sinmiş oturmuş zindanına karanlık beyinlerin!
Çocuklar dahi bir zırnık koklayacak olsalar
“Eyvah, nefs-i müdafaa idi sadece” der bakışlar!
Ne haddimize, bayram !
Biz kim bir bayramda öpülecek el,
Koklanacak tütün kolonyası ve
Zira bir kuruş harçlığa müebbet duygular kim!

Bir sis perdesi inmiş Ali’nin bal köpüğü
Gözlerine, dudağının farlarını yak
Ali’m!
Kasvet olmasın göbek ad/ın!
İçerlenme; savaşların bayramların
Yerini aldığına,
Kefen değildir bayramlık/lar
Nadasa bırakma hayallerini,
Nar’larda yanmasın boylu poslu
Çocuklar!

Nazar boncuğudur canın
Bir mermi sıyrığı,
Bombalar yağarken üzerimize
Rastgele ve sele serpe!
Kefir şifasıdır anamın busesi
Tenime değen;
Başımı yegane yere eğdiren
Kan kardeşimin kana doymuş bedenidir
Önüme serilen!

Ah, zakkum çiçeği
Bit/me yollarımızda artık,
Zehir zemberek etme
Bahara dönük yüzümüzü!
Züğürt olmayalım artık hayattan yana,
Ayşeler’ in de olsun kırmızı rugandan pabuçları,
Parmaklıklar ardından tutmayalım
Güvercinin sol kanadını…

Kan/amayalım artık,
Sevimli yalanlarına kan/alım
“ Bayramlar da uğrar bizim şehrimize” ;
Misal!

Yüreklerimizin pası silinsin
Pastoral şiirlerde bizlere de yer verilsin…
Kusmasın içindekileri silahlar,
Es verilsin
"Acı" bir tek yemeklerde yenilsin!

Küçük Ali, taba rengi kravatı boynunda,
Ayşe’nin ayaklarını sarıyor
Kırmızı rugan pabuçları; kök salarcasına
Burnuma götürüyorum tütün kokan ellerimi,
Tüm yasaklar ablukada bugün,

Bayram; savaş çocuklarının da gizli duasıdır
Kirpiklerine değer, yirmi dört saatte
Beş öğün...